webnovel

เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ

ด้วยว่าพ่อแม่หย่าร้างกันตั้งแต่ยังเล็ก และ ฉินหร่าน ไม่ใช่เด็กประพฤติดี นอกจากจะไม่ตั้งใจเรียนจนผลการเรียนย่ำแย่แล้ว เธอยังหัวรั้นและก่อเรื่องทะเลาะวิวาทจนโดนพักการเรียนไปเป็นปี แตกต่างจาก ฉินอวี่ น้องสาวที่เป็นนักเรียนดีเด่นผู้แสนเพียบพร้อมราวฟ้ากับเหว ด้วยเหตุนี้แม่ของเธอจึงเลือกพาน้องสาวไปอยู่ด้วยเพียงคนเดียวและทิ้งฉินหร่านเอาไว้ท่ามกลางชนบท ปล่อยให้เธอเติบโตเพียงลำพังในความดูแลของคุณยายวัยชรา สองยายหลานร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาสิบสองปี จนกระทั่งวันหนึ่งคุณยายเกิดป่วยหนักอาการโคม่าต้องส่งตัวไปยังโรงพยาบาลในเมือง ครอบครัวฉินจึงได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง เมื่อคุณยายไม่สามารถดูแลฉินหร่านด้วยตัวเองได้ต่อไปได้อีก แม่ของเธอจึงอาสารับเลี้ยงเธอไว้แทน กระนั้นก็ยังไม่วายเหน็บแนมหญิงสาวอยู่ตลอดว่าอย่าทำตัวน่าขายหน้า ให้เอาอย่างฉินอวี่ผู้เป็นน้องบ้าง กระนั้นกลับไม่มีใครล่วงรู้เลยว่านอกจากฉินหร่านจะมีใบหน้างดงามเกินเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว เธอยังมีอีกหนึ่งตัวตนปริศนาที่ซุกซ่อนเอาไว้อยู่ เพราะใครกันล่ะที่ทำข้อสอบกากบาททุกข้อแล้วผลคะแนนสอบจะออกมาได้เท่ากับศูนย์ในทุกๆ วิชา เธอโง่จริงๆ หรือว่าตั้งใจกันแน่... เช่นเดียวกับ เฉิงเจวี้ยน หมอหนุ่มประจำโรงเรียนที่แสนธรรมดาคนนั้น ทว่า...เขาเป็นแค่หมอประจำโรงเรียนจริงหรือ เมื่อโชคชะตานำพาให้คนสองคนที่ปกปิดตัวตนของตัวเองเอาไว้ได้มาพบกัน หน้ากากของใครจะถูกกระชากออกมาก่อนนะ

อีลู่ฝานฮวา · ชีวิตในเมือง
Not enough ratings
745 Chs

ตอนที่ 744

ตอนที่ 744 ภาคแสงจันทร์ในดวงใจ (ตอนจบ)

ทั้งสองตระกูลยังคงครุ่นคิดเรื่องแขกอยู่ด้านนอก

ส่วนงานเลี้ยงด้านในกำลังเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

งานแต่งงานจัดตกแต่งสไตล์จีน มีคานไม้แกะสลัก ผนังวาดลวดลาย พื้นปูด้วยพรมสีแดง โคมไฟแขวนอยู่รอบๆ...

พิธีกรงานแต่งงานยืนอยู่กลางเวที

“ไม่ต้องกังวล” ไม่ไกลจากหน้าจอ หลินซือหรานประคองแขนพานหมิงเย่ว์เดินขึ้นบันไดอย่างช้าๆ : “ลุงของเธออยู่ด้านหน้าแล้ว”

“อืม” พานหมิงเย่ว์กะพริบตา

ฉากกั้นสองข้างค่อยๆ เลื่อนออก หลินซือหรานปล่อยมือเธอหลังจากที่พาเธอขึ้นไปบนบันได

ชายกระโปรงที่ยาวสองเมตรด้านหลังพานหมิงเย่ว์ถูกเจียงอี้ฝานและคนอื่นๆ ปล่อยลง

“มาเถอะ หมิงเย่ว์” ลุงที่ยืนรอเธออยู่ปากทางเข้า เมื่อเห็น เขาพยายามฝืนยิ้ม แต่ยิ่งกลับยิ่งรู้สึกยากที่จะยิ้ม

พานหมิงเย่ว์พยักหน้า ดวงตาของเธอพร่ามัว : “คุณลุง”

“อือ” คุณลุงตอบรับและไม่ได้พูดอะไรมากมายนัก จากนั้นจึงจับมือพานหมิงเย่ว์ “ไปกันเถอะ”

ห่างออกไปแปดเมตร ลู่จ้าวอิ่งกำลังรอเธออยู่

ลุงมักจะร่าเริงและหลงตัวเองอยู่เสมอ ทว่าตอนนี้เขากลับพาพานหมิงเย่ว์เดินไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

Locked Chapter

Support your favorite authors and translators in webnovel.com