ตอนที่ 150 เฉิงมู่รู้สึกเหมือนทะลุมิติในเสี้ยววินาที
ตอนแรกลู่จ้าวอิ่งนั่งเอียงหัว มือวางอยู่บนที่วางแขน ยิ้มอย่างสบายๆ
พอได้ยินประโยคนี้ รอยยิ้มตรงปากก็นิ่งค้าง เขาหรี่ตาลง “ไปกันหมดเลยเหรอ”
ปกติลู่จ้าวอิ่งก็เหลาะแหละเสเพลอยู่แล้ว
พวกนั้นได้ยินเขาบอกว่า ‘น้องสาวคนใหม่’ เป็นคนอวิ๋นเฉิง แถมยังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย
วันนี้โอวหยางเวยไปสอบข้อเขียน ตอนเที่ยงมีงานเลี้ยงที่ทุกคนฉลองให้เธอล่วงหน้า ทางฝั่งลู่จ้าวอิ่ง ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง
ไม่มาก็ปกติ
ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า ไม่พูดอะไร
สายตาเบนมาทางฉินหร่าน พูดอย่างสุภาพว่า “คุณหนูฉินสินะ สวัสดี ฉันชื่อเจียงตงเย่ เรียกว่าพี่เจียงก็พอ”
เขามีหน้าตาหล่อเหลา สง่างาม
จมูกโด่งเป็นสัน เสียงยามพูดจาอ่อนโยน
ประเมินฉินหร่านอย่างไม่แสดงออก
เสื้อกันหนาวมีฮู้ดสีขาว มีใบหน้าที่สวยมาก ดวงตาที่หรี่ลงเล็กน้อยก็สวยมากเช่นกัน
แต่เย็นชาไปหน่อย
ทั้งๆ ที่ท่วงท่ามีมารยาทมาก แต่ตั้งแต่หัวจรดเท้ากลับมีความน่าเกรงขามอย่างบอกไม่ถูก
ลู่จ้าวอิ่งหันไปมองฉินหร่าน พยักพเยิดไปทางเจียงตงเย่ “เจียงตงเย่ คนที่เคยบอกเธอ”
Support your favorite authors and translators in webnovel.com