webnovel

เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ

ด้วยว่าพ่อแม่หย่าร้างกันตั้งแต่ยังเล็ก และ ฉินหร่าน ไม่ใช่เด็กประพฤติดี นอกจากจะไม่ตั้งใจเรียนจนผลการเรียนย่ำแย่แล้ว เธอยังหัวรั้นและก่อเรื่องทะเลาะวิวาทจนโดนพักการเรียนไปเป็นปี แตกต่างจาก ฉินอวี่ น้องสาวที่เป็นนักเรียนดีเด่นผู้แสนเพียบพร้อมราวฟ้ากับเหว ด้วยเหตุนี้แม่ของเธอจึงเลือกพาน้องสาวไปอยู่ด้วยเพียงคนเดียวและทิ้งฉินหร่านเอาไว้ท่ามกลางชนบท ปล่อยให้เธอเติบโตเพียงลำพังในความดูแลของคุณยายวัยชรา สองยายหลานร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาสิบสองปี จนกระทั่งวันหนึ่งคุณยายเกิดป่วยหนักอาการโคม่าต้องส่งตัวไปยังโรงพยาบาลในเมือง ครอบครัวฉินจึงได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง เมื่อคุณยายไม่สามารถดูแลฉินหร่านด้วยตัวเองได้ต่อไปได้อีก แม่ของเธอจึงอาสารับเลี้ยงเธอไว้แทน กระนั้นก็ยังไม่วายเหน็บแนมหญิงสาวอยู่ตลอดว่าอย่าทำตัวน่าขายหน้า ให้เอาอย่างฉินอวี่ผู้เป็นน้องบ้าง กระนั้นกลับไม่มีใครล่วงรู้เลยว่านอกจากฉินหร่านจะมีใบหน้างดงามเกินเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว เธอยังมีอีกหนึ่งตัวตนปริศนาที่ซุกซ่อนเอาไว้อยู่ เพราะใครกันล่ะที่ทำข้อสอบกากบาททุกข้อแล้วผลคะแนนสอบจะออกมาได้เท่ากับศูนย์ในทุกๆ วิชา เธอโง่จริงๆ หรือว่าตั้งใจกันแน่... เช่นเดียวกับ เฉิงเจวี้ยน หมอหนุ่มประจำโรงเรียนที่แสนธรรมดาคนนั้น ทว่า...เขาเป็นแค่หมอประจำโรงเรียนจริงหรือ เมื่อโชคชะตานำพาให้คนสองคนที่ปกปิดตัวตนของตัวเองเอาไว้ได้มาพบกัน หน้ากากของใครจะถูกกระชากออกมาก่อนนะ

อีลู่ฝานฮวา · สมัยใหม่
Not enough ratings
745 Chs

ตอนที่ 150

ตอนที่ 150 เฉิงมู่รู้สึกเหมือนทะลุมิติในเสี้ยววินาที

ตอนแรกลู่จ้าวอิ่งนั่งเอียงหัว มือวางอยู่บนที่วางแขน ยิ้มอย่างสบายๆ

พอได้ยินประโยคนี้ รอยยิ้มตรงปากก็นิ่งค้าง เขาหรี่ตาลง “ไปกันหมดเลยเหรอ”

ปกติลู่จ้าวอิ่งก็เหลาะแหละเสเพลอยู่แล้ว

พวกนั้นได้ยินเขาบอกว่า ‘น้องสาวคนใหม่’ เป็นคนอวิ๋นเฉิง แถมยังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย

วันนี้โอวหยางเวยไปสอบข้อเขียน ตอนเที่ยงมีงานเลี้ยงที่ทุกคนฉลองให้เธอล่วงหน้า ทางฝั่งลู่จ้าวอิ่ง ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง

ไม่มาก็ปกติ

ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า ไม่พูดอะไร

สายตาเบนมาทางฉินหร่าน พูดอย่างสุภาพว่า “คุณหนูฉินสินะ สวัสดี ฉันชื่อเจียงตงเย่ เรียกว่าพี่เจียงก็พอ”

เขามีหน้าตาหล่อเหลา สง่างาม

จมูกโด่งเป็นสัน เสียงยามพูดจาอ่อนโยน

ประเมินฉินหร่านอย่างไม่แสดงออก

เสื้อกันหนาวมีฮู้ดสีขาว มีใบหน้าที่สวยมาก ดวงตาที่หรี่ลงเล็กน้อยก็สวยมากเช่นกัน

แต่เย็นชาไปหน่อย

ทั้งๆ ที่ท่วงท่ามีมารยาทมาก แต่ตั้งแต่หัวจรดเท้ากลับมีความน่าเกรงขามอย่างบอกไม่ถูก

ลู่จ้าวอิ่งหันไปมองฉินหร่าน พยักพเยิดไปทางเจียงตงเย่ “เจียงตงเย่ คนที่เคยบอกเธอ”

Locked Chapter

Support your favorite authors and translators in webnovel.com