ตอนที่ 414 หมายปลิดชีพชั่วพริบตา

ตอนที่ 414 หมายปลิดชีพชั่วพริบตา!

“จำได้เจ้าค่ะ ตอนเด็กๆ ท่านปู่เกิ่งเคยนำขนมกุ้ยฮวา[footnoteRef:1] มาให้ข้าทาน” เธอฉีกยิ้ม สีหน้าใสซื่อไร้พิษสง [1: ขนมกุ้ยฮวา ขนมดั้งเดิมของจีนที่นำดอกหอมหมื่นลี้หรือดอกกุ้ยฮวาผสมกับแป้ง ทำให้มีกลิ่นหอมดอกไม้]

“ฮ่าๆๆ แม่หนูเฟิ่งความจำดีจริงๆ ผู้เฒ่าไม่ได้มาตระกูลเฟิ่งของพวกเจ้าตั้งหลายปีแล้ว ไม่นึกว่าเจ้าจะยังจำตาแก่คนนี้ได้ ช่างเป็นเด็กว่าง่ายรู้ความโดยแท้”

เขาปลาบปลื้มอย่างยิ่ง ราวกับเห็นหลานสาวของตัวเอง เพียงคิดว่าต่อให้เป็นหลานสาวตระกูลเขา ไม่พบกันหลายปีเพียงนี้ก็ไม่แน่ว่าจะจำความดีของเขาได้ ยิ่งไปกว่านั้น ปีนั้นเขานำขนมกุ้ยฮวาสองสามชิ้นมาให้ เด็กคนนี้ยังจำได้จนถึงตอนนี้ เป็นเด็กที่ไร้เดียงสาน่าเอ็นดูดังคาด

หากคนอื่นรู้ว่าในใจเขาคิดกับเฟิ่งจิ่วเช่นนี้ เดาว่าคงยิ่งพูดไม่ออก

หากไม่เห็นภาพที่นางสังหารคนโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตาก็ยังดี แต่พอเคยเห็นความป่าเถื่อนและพิลึกของนาง แล้วได้ยินผู้เฒ่าบอกว่านางเป็นเด็กว่าง่ายรู้ความ ก็คิดแต่ว่าคำเหล่านี้ฟังอย่างไรก็รู้สึกแปลกๆ

นอกจากนั้น สองคนนี้มารำลึกความหลังกันในสถานการณ์เช่นนี้จะดีจริงๆ หรือ?