ตอนที่ 1611 - 1612

ตอนที่ 1611 ยาพิษทั้งมวลไม่กล้ำกลายภายในสิบปี

“ท่านพี่ นายท่านน่าจะยังไม่ได้กินข้าว ท่านไปสั่งคนในครัวให้เตรียมอาหารเถิด!” เสียงอบอุ่นของเหลิ่งหวาดังมา ทำให้ฮุยหลางที่ยังพูดไม่จบชะงักงัน และอ้าปากค้างอย่างไปต่อไม่ถูก

“อืม” เหลิ่งซวงรับคำ แล้วสาวเดินจากไป

เหลิ่งยิ้มแล้วมองฮุยหลาง ถามว่า “เมื่อกี้พวกท่านกำลังคุยอะไรกันอยู่?”

“ฮะๆ ไม่มีอะไร กลับเป็นเจ้าหนูอย่างเจ้า ดูเหมือนร่างกายจะกำยำล่ำสันขึ้นมากเลยนะ! ไม่ได้ฝึกด้วยกันนานแล้ว ถ้าอย่างไรพวกเราไปฝึกด้วยกันดีไหม?” ฮุยหลางตบไหล่เหลิ่งหวาแล้วถามยิ้มๆ

“ฝึกหรือ?” เหลิ่งหวามองหน้าเขา ใบหน้าแย้มยิ้มไร้พิษภัย

“ถูกต้อง จะได้ลิ้มลองท่าร่างของเจ้าด้วย ดูสิว่าพักนี้ท่าร่างของเจ้ามีพัฒนาการหรือไม่”

“ลิ้มลองท่าร่างอย่างนี้หรือ?” ขณะพูด ร่างกายของเหลิ่งหวาพลันเคลื่อนย้าย ใช้เท้าเกี่ยวเท้าเขา สองมือจับแขนของฮุยหลาง จากนั้นก็บิดตัวเขาแล้วทุ่มออกไป

“ปึง!”

“อั๊ก!”

เสียงกระแทกพื้นหนักหน่วงดังขึ้น ฮุยหลางหลุดคราง นอนบนพื้นแล้วถลึงตามองเขาอย่างอดกลั้น “เจ้าหนูนี่…จะลงมือเหตุใดไม่ให้สัญญาณกันก่อน อย่างเจ้าเขาเรียกลอบโจมตี รู้หรือไม่?”