ตอนที่ 1597 - 1598

ตอนที่ 1597 กลิ่นหึงหวงตลบอบอวล

โม่เฉินนำทางพวกเขาไปถึงที่เรือนไม้ไผ่ แล้วบอกพวกเขาว่า “ที่นี่มีห้องหลายห้อง พวกเจ้าอยู่ที่นี่ไปก่อนเถิด! บนภูเขาอยู่กันอย่างเรียบง่าย พวกเจ้าถูไถไปก่อนก็แล้วกัน”

“ที่นี่ดีมาก ขอบคุณเจ้ามาก” เฟิ่งจิ่วยิ้มขอบคุณ เห็นที่นี่มีหลายห้อง ก็อดสงสัยไม่ได้ “ไหนว่าบนภูผาสวรรค์แห่งนี้มีเจ้ากับอาจารย์ของเจ้าแค่สองคนไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงมีเรือนไผ่ที่มีหลายห้องอยู่ที่นี่ด้วย?”

โม่เฉินยิ้มอ่อนโยน อธิบายว่า “สหายของอาจารย์ข้ามักจะมาพักที่นี่เป็นระยะ เดิมทีเรือนไผ่เหล่านี้ก็เตรียมไว้ให้พวกเขา”

“ที่แท้ก็อย่างนี้เอง”

เธอพยักหน้า เดินเข้าไปในห้องหนึ่ง เห็นข้างในมีข้าวของเครื่องใช้ครบครัน เรียบง่ายงดงาม ก็อดยิ้มไม่ได้ ภูผาสวรรค์แห่งนี้มองจากข้างล่างก็เป็นเพียงภูเขาหิมะ ที่หนาวเหน็บไร้ชีวิตลูกหนึ่ง ทว่าเมื่อมาถึงข้างบนกลับกลายเป็นอีกดินแดนหนึ่ง ดินแดนที่ผู้เฒ่าเทียนจีอาศัยอยู่เพื่อหลีกหนีจากโลกภายนอก ไม่ธรรมดาดังคาด