Vol.2-173 เด็กอ้วนใสซื่อแสนร้ายกาจ หวั่นหวั่นจอมบงการ (2)

บทที่ 173 เด็กอ้วนใสซื่อแสนร้ายกาจ หวั่นหวั่นจอมบงการ (2)

อวี๋หวั่นและเยี่ยนจิ่วเฉาอยู่ห้องเดียวกัน สาวใช้ทั้งสองนอนที่พื้น ในขณะที่บุรุษที่เหลืออัดอยู่ในห้องเดียว และนอนที่พื้นเช่นกัน

อาหารของโรงเตี๊ยมแทบจะไม่มีน้ำมัน อีกทั้งวัตถุดิบก็ไม่สดใหม่ คนอื่นๆ ต่างก็กินได้ ทว่าซื่อจื่อผู้คาบช้อนเงินช้อนทองเกิดมาอาจทำไม่ได้ อวี๋หวั่นก็จำใจต้องทำให้สามีลำบาก

อวี๋หวั่นจับชีพจรของเขา จากนั้นก็ให้เขากินยาระงับพิษ และเอ่ยว่า “ข้าจะซื้ออาหารสักหน่อย ท่านอย่าเดินมั่วซั่วไปที่ใดละ"

เยี่ยนจิ่วเฉาปราดสายตาจ้องมองเธออย่างเย็นชา “อวี๋อาหวั่น ระวังน้ำเสียงของเจ้าด้วย ข้าคุณชายผู้นี้มิใช่เด็ก!"

อวี๋หวั่นยิ้มเอาใจ “ใช่ๆๆ ท่านไม่ใช่เด็ก ท่านเป็นสามีของข้า"

"ฮึ่ม!" เยี่ยนจิ่วเฉาเชิดหน้าด้วยความภาคภูมิใจ

อวี๋หวั่นดึงผ้าห่มผืนบางมาคลุมตัวเขา

ยามนี้อากาศร้อน ทว่าเขากลับหนาวนิดหน่อย

อวี๋หวั่นเดินออกจากห้อง

ขณะนั้นเอง ภิกษุรูปหนึ่งในชุดสีดำ สวมหมวกกระจาดก็เดินเข้ามาจากด้านหน้า

ทั้งสองเดินประจันหน้ากันโดยบังเอิญ

อวี๋หวั่นขยับไปทางซ้าย หมายจะหลีกทางให้เขา ทว่าเขาก็ไปทางซ้ายเช่นกัน