บทที่ 391.1 เรื่องราวที่พบพาน (1)

บทที่ 391 เรื่องราวที่พบพาน (1)

หลังจากกลับมาถึงตรอกปี้สุ่ยแล้ว กู้เจียวก็ไปหาแจกันมาใส่ดอกไห่ถังแล้ววางไว้ริมหน้าต่างของตัวเอง

ดอกไห่ถังไม่ได้มีกลิ่นพิเศษอะไร แต่กลิ่นจากปลายนิ้วของเขายังคงอยู่ นางดมดูแล้วจึงรู้สึกหอม

เมื่อเซียวลิ่วหลังมายังหน้าประตูห้องตะวันออกก็เห็นกู้เจียวฟุบอยู่ริมหน้าต่างชื่นชมดอกไห่ถังที่เมื่อเทียบกับนางแล้วไม่ได้งดงามเลยสักนิด สองมือนางเท้าแก้ม ตั้งอกตั้งใจดูมาก เหมือนกำลังดูของล้ำค่าหายากที่ไม่เคยพบเคยเห็นอย่างไรอย่างนั้น

แค่ดอกไห่ถังดอกหนึ่งเท่านั้น มันน่าชื่นชอบเพียงนี้เชียวรึ

ที่บ้านก็มีต้นไห่ถังอยู่ เพียงแต่ผ่านช่วงออกดอกไปแล้ว

เบื้องลึกในจิตใจเซียวลิ่วหลังพลันอ่อนยวบราวกับถูกสะกิดอีกหน เขาใช้ปลายนิ้วเคาะประตูเบาๆ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ข้าจะไปบ้านท่านปู่สักหน่อย”

กู้เจียวหันมามอง ใบหน้าเด็กสาวอาบย้อมด้วยแสงอัสดรอันอบอุ่น นางยกยิ้มบางให้เขา “เอาสิ กินข้าวแล้วเดี๋ยวข้าเรียก”

“อืม”

เซียวลิ่วหลังขานรับพึมพำ ก่อนจะเร่งฝีเท้าหันหลังกลับ ราวกับว่าข้างหลังมีบางอย่างไล่ตามเขามา

กู้เจียวหัวเราะไม่หยุด