บทที่ 124 พี่ชาย
บทที่ 124 พี่ชาย
เช้าวันรุ่งขึ้น นางจึงไปหาเซียวลิ่วหลัง ถามเขาว่าโรงเตี๊ยมเสียงอวิ๋นอยู่ที่ไหน
เซียวลิ่วหลังฉงนใจยิ่ง “เจ้าไปได้ยินโรงเตี๊ยมเสียงอวิ๋นมาจากไหน”
กู้เจียวเอ่ยโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน “เมื่อวานไปตลาดซื้อของแล้วได้ยินเข้า อาหารที่โรงเตี๊ยมแห่งนั้นอร่อยมากใช่หรือไม่”
เซียวลิ่วหลังเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “นั่นมันโรงเตี๊ยมด้านมืดนะ”
“หา” กู้เจียวตกตะลึง
เซียวลิ่วหลังอธิบายต่อ “ภายนอกเป็นโรงเตี๊ยม แต่ในความเป็นจริงคือบ่อนพนัน คนไม่น้อยถูกหลอกไป เจ้าอย่าได้โดนหลอกเอา”
เซียวลิ่วหลังคิดว่ากู้เจียวโดนคนที่มีเจตนาแอบแฝงหลอกเอา ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมบอกนางว่าหอสุราเสียงอวิ๋นอยู่ที่ไหน กู้เจียวทึ้งศีรษะ จำต้องคิดหาทางอื่นแทน
หลังมื้อเช้า เซียวลิ่วหลังไปหาโรงเรียนที่เหมาะสมให้กู้เหยี่ยนกับกู้เสี่ยวซุ่น กู้เจียวอ้างว่าจะไปซื้อผักที่ตลาด แล้วตรงไปจ้างรถม้าคันหนึ่งทันที่ “ไปโรงเตี๊ยมเสียงอวิ๋น”
คนขับรถเอ่ย “โรงเตี๊ยมเสียงอวิ๋นไกลพอสมควรเลย แม่นางรีบหรือไม่ หากไม่รีบท่านรอสักครู่ ข้าจะรับแขกอีก”
“ข้ารีบ” กู้เจียวบอก
“เช่นนั้นก็สองร้อยเหรียญทองแดง” คนขับรถบอก
ตอนที่ถูกล็อกไว้
สนับสนุนนักเขียนและนักแปลคนโปรดของคุณใน webnovel.com