485

บทที่ 485 ยอมรับ

ปฏิเสธไม่ได้ว่านี่เป็นการเสียดสีอย่างรุนแรง

อังเดรทำทุกวิถีทาง ใช้วิญญาณของเชอรีนในการอธิษฐานกับพระเจ้า หวังจะขึ้นเป็นพระสันตะปาปา แต่โอกาสเช่นนั้น จะต้องแลกด้วยชีวิตของเขา

ในสถานการณ์แบบนี้ แน่นอนว่าเขาไม่ยอมแพ้ บาทหลวงในโบสถ์หมดหนทางที่จะจัดการกับคาถาเหล่านี้ สิ่งที่อังเดรอธิษฐานกับพระเจ้าอีกครั้ง คือความเป็นอมตะ

เรื่องราวของ “นักโทษ” ได้เริ่มต้นขึ้นตรงนี้ แม้บทของเชอรีนจะมีไม่มากนัก แต่ความสำคัญไม่ต้องบอกก็คงจะรู้

การที่เชี่ยซ่าเหลยถามความคิดเห็นที่เจียงเซ่อมีต่อตัวละครที่ชื่อเชอรีนก็แน่นอนว่ากำลังถามความเข้าใจตัวเชอรีนจากเธอ เจียงเซ่อเรียบเรียงคำพูดครู่หนึ่ง

“ในความคิดของฉัน ตัวละครนี้คงจะมีความกล้าหาญจนไม่มีอะไรสามารถขวางไว้ เป็นหญิงสาวที่มีทั้งความบ้าคลั่งและความไร้เดียงสา”

เพราะฉะนั้น ในขณะที่เธอเผชิญหน้ากับสิ่งชั่วร้าย เธอจึงใช้ตนเองเป็นเครื่องมือในการสะกดพวกมันเอาไว้