413

บทที่ 413 ทำลาย

เสี่ยวหลิวมองไปที่เอกสารที่วางกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ ด้วยสีหน้าหนักอึ้ง อยากจะพูดแต่ก็พลันเกิดความลังเลขึ้นมา

เอกสารเหล่านี้มีประวัติตั้งแต่เล็กจนโตของเจียงเซ่อ ที่สามารถสืบได้เขาล้วนสืบมาจนหมดแล้ว

ป้าหวังยกกาน้ำชาที่พึ่งชงเสร็จมา ไอร้อนผสมกับกลิ่นหอมของชาที่ลอยออกจากปากกาน้ำชาเหล็กหล่อหมุนเป็นเกลียววนขึ้นไป เฝิงจงเหลียงนั่งลูบซองกระดาษสีน้ำตาลปึกหนาด้วยสีหน้าซับซ้อนอยู่บนเก้าอี้โดยไม่ได้ขยับไปไหน

“นายท่านครับ......”

เสี่ยวหลิวที่ลังเลกำลังจะเอ่ยปากพูด พลันใบหน้าของเจียงเซ่อก็แวบเข้ามาในหัว เธอเป็นคนที่น่าเริงสดใส อบอุ่น และยังดีต่อเฝิงจงเหลียงอย่างนี้ เขาจึงไม่ใจแข็งพอที่จะเอ่ยถ้อยคำก่อนหน้านี้ เขาเลยรินน้ำชาให้เฝิงจงเหลียงแทน

ชานี้เป็นชาที่เจียงเซ่อนำมาฝาก มีกลิ่นที่หอมโชยมาแตะจมูก ถูกปากของเฝิงจงเหลียงเป็นอย่างมาก เธอนำมาให้หนึ่งกล่อง ตอนนี้เขาก็ดื่มไปเกินครึ่งแล้ว

เสี่ยวหลิวถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เรื่องบางเรื่องที่ควรจะพูด ก็ยังต้องพูดอยู่ดี