306

บทที่ 306 ซากศพ

ก้าวเดินของเจียงเซ่อที่ยังคงน้ำหนักเดิมมาตลอดค่อยๆ เปลี่ยนไป กล้องจับภาพอารมณ์ของเธอที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปเช่นกัน เธอขยับปาก ริมฝีปากที่ดูแห้งมากแล้ว ลำคอของเธอเริ่มแหบแห้ง แค่เปิดปากขึ้น เหมือนว่ากำลังจะยิ้ม แต่ก็เหมือนกำลังจะตะโกนคำว่า ‘จูจู’ ออกมา แต่ร่างกายมันก็สั่นไปหมด หัวไหล่ที่ยกสูงนั่นดุนเสื้อที่เก่าจนเหมือนจะขาดนั่นขึ้นมา และมันก็ยิ่งทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอผอมมากแค่ไหน เธอเดินตัวสั่นไปยังจุดที่จูจูมักจะนั่งทำการบ้านบ่อยๆ ก่อนจะเลียริมฝีปากตนเอง หอบหายใจอยู่หลายที ดูอ่อนแอลงเป็นเท่าตัว

ตรงนั้นมันไม่มีโต๊ะแล้ว มันมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง

ในการตัดต่อภายหลังของซีนนี้ จะใส่เป็นช่วงเวลาที่เหมือนว่าจางยวี่ฉินได้เข้าไปอยู่ในภาพความทรงจำ

ตั้งแต่ที่เริ่มถ่ายฉากนี้มา เจียงเซ่อก็ปล่อยอารมณ์และความรู้สึกออกมาให้เห็นจนหมด การแสดงของเธอเก็บรายละเอียด ความรู้สึก และการแสดงออกทางร่างกายได้ดีมากๆ ในขณะที่เธอยู่ในห้วงของความว่างเปล่า จ้าวร่างมองผ่านเธอผ่านกล้องไป เขาเองก็สัมผัสได้ถึงความเศร้าสลดในแววตาของเธอ