บทที่ 31 ของขวัญปริศนา

ตอนที่ 31: ของขวัญปริศนา

หลังจากผ่านไปสักพัก โมจิงโม่ถิงก็เตรียมอาหารค่ำเสร็จและขึ้นไปบนบ้าน เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปก็พบกับจางหนิงถังหนิงที่อยู่บนเตียง เธอกำลังนั่งนับดอกกุหลาบกองโตที่เขาซื้อให้อย่างตั้งอกตั้งใจ แก้มของเธอแดงราวกับกลีบกุหลาบ ปากของเธออ้าและปิดเล็กน้อยขณะนับจำนวนดอกกุหลาบพวกนั้น ดูแล้วช่างงดงามเหลือเกินจับใจ...

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ดอกไม้มากมายขนาดนี้เลยนะ!” จางหนิงถังหนิงโพล่งออกมา “โมจิงโม่ถิง ฉันเซอร์ไพร์ส์มากจริงๆเลยล่ะ...”

โมจิงโม่ถิงมองอาการพึงพอใจของเธอพลางกอดอกและพูดว่า “ทำไมเธอคุณนี่เอาใจง่ายจัง แค่ดอกไม้ไม่กี่ดอกนี่ก็มากพอจะทำให้คุณเธอมีความสุขมากขนาดนี้เลย ยังมีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่ฉันผมยังอยากมอบให้คุณ เธอถึงคุณเธอจะไม่เคยบอกผมฉันเลยว่าคุณอเธอยากได้อะไร ทำไมคุณเธอถึงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ขอพวกเครื่องประดับเพชรพลอยล่ะ? หรือขอพวก ชื่อเสียง... หรือความสำเร็จอะไรพวกนั้น”

จางหนิงถังหนิงหัวเราะอย่างอ่อนโยน เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อตอบโมจิงโม่ถิง “ฉันได้นคุณมาทั้งคนแล้วนี่นา นั่นยังโลภไม่พอเหรอ?”