บทที่ 16 คืนสัญญาให้อวี่่โหรว

ตอนบทที่ 16 คืนสัญญาให้อวี่โหรว!

พิธีเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการกับอัชแอ็ฟจะเริ่มขึ้นตอนเก้าโมง และจะถูกถ่ายทอดสดเพื่อประกาศให้สาธารณชนทราบอย่างเป็นทางการ ดูเหมือนว่าสงครามระหว่างถังหนิงและโม่อวี่โหรว อัชแอ็ฟเลือกที่จะอยู่ช้างข้างถังหนิง

ผ่านมาสามปีแล้วที่ถังหนิงเข้าร่วมงานแบบนี้ เธอเกือบลืมไปแล้วว่าความรู้สึกมันเป็นอย่างไร แต่ทันทีที่ได้สวมชุดสีขาวครีมเว้าผ่าหลังและเครื่องประดับที่อัชแอ็ฟสนับสนุนโดยอัชแอ็ฟสนับสนุนให้ เธอก็กลับมามั่นใจอีกครั้ง

หลงเจี่ยออกจากบ้านอย่างดีและแต่เช้ารีบขับรถไปที่ไฮแอทรีเจนซี เพราะเธอเป็นผู้ช่วยของถังหนิง จึงทำให้โม่ถิงจึงอนุญาตเป็นพิเศษให้เธอเข้ามาที่คฤหาสถ์คฤหาสน์ได้ตามที่ต้องการ เธอเตรียมชุดไว้ให้ถังหนิงแล้ว… แต่เมื่อเดินเข้ามาที่ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่โม่ถิงยกให้ถังหนิงแล้ว เธอก็แทบไม่เชื่อสายตาตนเอง

“สมกับที่เป็นประธานของไห่รุ่ยจริงๆ ใจกว้างและมีรสนิยมดี!” หลงเจี่ยเยินยอ

ในเวลาที่แม่นยำในเวลานั้นเอง โม่ถิงเดินออกมาจากตู้เสื้อผ้าของเขาเอง ทันทีที่เห็นถังหนิง เขาก็หันไปหาหลงเจี่ย “ผมมีเรื่องที่ต้องพูดกับถังหนิง”

“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปรอข้างนอก” หลงเจี่ยหันกลับไปอย่างเข้าใจ และปิดประตูให้ตอนที่ออกไป

ถังหนิงยืนอยู่หน้ากระจกส่งยิ้มหวานให้แก่โม่ถิง สดชื่นและสง่าสพรั่งงามราวกับดอกลิลลี่ที่กำลังผลิเบ่งบาน ช่างเป็นเรื่องยากของใครหลายคนที่จะไม่เพ่งความสนใจไปที่เธอ

“คุณอยากพูดอะไรกับฉันหรือคะ”

โม่ถิงไม่ได้พูดอะไร แต่กลับเดินไปหาถังหนิงอย่างรวดเร็วและกอดเธอจากด้านหลังแทน เขาหันประคองคอของเธอมาเพื่อที่จะได้ประทับจูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ “ผมอยากจูบคุณและยิ่งกว่านั้นคือ…ผมอยากรักคุณ”

“ฉันกำลังจะไปสาย” ถังหนิงก็ไม่อยากแยกจากริมฝีปากของโม่ถิงเช่นกัน

“ผมจะดูถ่ายทอดสด…”

ถังหนิงพยักหน้ารับอย่างพอใจ เธอคล้องแขนโม่ถิงขณะที่เดินออกจากคฤหาสน์ด้วยกัน ความจริงแล้ว หากใครก็ตามมองมาก็จะเชื่อว่าพวกเขาช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน ถังหนิงเป็นดั่งหิมะสีขาวที่เปล่งประกายรัศมีความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ในขณะที่โม่ถิงมีเสน่ห์ราวกับค่ำคืนอันธการมืดมิดที่มีอันตรายซุ่มซ่อน

หลงเจี่ยประทับใจกับภาพของคู่รักตรงหน้า คู่แต่งงานควรจะต้องเป็นแบบเช่นนี้สิ…ไม่เหมือนหันอวี่ฝานคนโง่นั่นที่ไม่ดึงดูดให้มองเท่าไรเลยนัก

ไม่นานหลังจากนั้น ถังหนิงก็ขึ้นรถด้วยความช่วยเหลือจากหลงเจี่ย ระหว่างทางขับรถหลงเจี่ยเอ่ยปากพูดขึ้นขณะขับรถ “การเซ็นสัญญาจะเริ่มขึ้นตอนเก้าโมง เราควรจะไปถึงที่นั่นตอนแปดโมงห้าสิบ เหมาะสมมากน่าจะพอดี”

“การจัดการเวลาได้ดีของคุณมักจะตรงเวลาเสมอเลยนะ” ถังหนิงมองลงขณะเลื่อนโทรศัพท์

“เวลาขึ้นเครื่องบินคือจะมาตอนบ่ายสามโมง และโม่อวี่โหรวได้จัดการให้กลุ่มแอนตี้แฟนมาขัดขวางคุณที่สนามบินแล้ว ท่ามกลางในหมู่แฟนคลับพวกนั้นบของเธ อ พวกเขามีการพูดคุยกันว่าจะวางแผนกันว่าจะทำให้คุณดูแย่ หนึ่งในพวกเขานั้นจะหาโอกาสทำให้คุณอับอายและคนที่เหลือจะแกล้งทำเป็นคนที่ผ่านไปมาเพื่อบิดเบือนการตัดสินของผู้เห็นเหตุการณ์”

หลงเจี่ยย่นจมูกอย่างนึกรังเกียจ นี่มันเป็นสิ่งที่เด็กประถมทำกันและน่าเสียดายที่การกระทำแบบเด็กๆ นี้จะส่งผลให้ผู้อื่นถูกทำร้ายมากที่สุด

“ข้อมูลทั้งหมดนี่เธอคุณไปหามาได้ยังไง” ถังหนิงรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจ

“เพราะฉันให้มีเซียวเฮาสายไปแฝงตัวอยู่ในนั้นซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางพวกเขา…” หลงเจี่ยเอ่ยอย่างภูมิใจ

“เราจะปล่อยให้เด็กพวกนี้มีความสุขกันไปก่อน…หลังจากที่วิดีโอถูกปล่อยออกมา เราจะมาดูกันว่าใครจะโดนตบหน้าได้แรงกว่ากัน…”

ถังหนิงหัวเราะพลางขณะที่ส่ายหัว โม่อวี่โหรวช่างมีความสามารถในการรวบรวมแอนตี้แฟนเสียจริง ในทางกลับกัน จำนวนแฟนคลับที่มียังอยู่ของเธอนั้นก็ช่างน่าสงสารยิ่งนัก อย่างไรก็ตามก็ยังมีคนอีกจำนวนหนึ่งที่รอคอยการปรากฏตัวของเธอที่สนามบิน

เวลาแปดโมงห้าสิบ ทันเวลาตรงเวลาเป๊ะๆพอดี ถังหนิงมาถึงโรงแรมที่ใช้เป็นสถานที่ในการเซ็นสัญญา และเดินพรมแดงต่อหน้านักข่าว

หลงเจี่ยเลือกจะมาถึงตอนแปดโมงห้าสิบ เพราะหากมาถึงก่อนเวลามากกว่านี้ถังหนิงก็จะลดคุณค่าของตนเองลง ในเวลาเดียวกัน เธอก็ต้องมั่นใจว่าพวกเธอจะไม่สาย ดังนั้นหลงเจี่ยจึงวางแผนเวลาทุกอย่างไว้อย่างดีเยี่ยม

“ถังหนิง หลังจากที่คุณขอโทษต่อหน้าสาธารณชน คุณก็หายตัวไป แต่เมื่อคุณปรากฏตัวอีกครั้ง คุณก็แย่งสัญญาของโม่อวี่โหรวมา ทั้งหมดนี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนของคุณใช่ไหมหรือครับ”

“โม่อวี่โหรวปล่อยภาพตอนขณะที่เธอกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งเมื่อเช้านี้ นี่เธอกำลังกล่าวหาว่าคุณขโมยข้อตกลงเธอมาอย่างนั้นหรือคะ”

“ถังหนิง คุณวางแผนที่จะกลับคืนสู่วงการใช่ไหม”มาไหม”

ถังหนิงยิ้มตลอดเวลาโดยที่ไม่ตอบคำถามใดๆ ของนักข่าว หลังเข้ามาในโรงแรม เธอฟังการจัดการแผนงานของอัชแอ็ฟอย่างตั้งใจและให้ความร่วมมือไปตามนั้น

ในทางกลับกัน หันอวี่ฝานที่ตั้งใจจะเข้าร่วมในการเซ็นสัญญาด้วยไม่สามารถเข้าร่วมได้แล้วเพราะเขาไม่ว่าง ดังนั้นถังหนิงจึงมาพร้อมผู้ช่วยของเธอแทน สิ่งนี้ทำให้สาธารณชนรู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างถังหนิงและเทียนอี้เอ็นเตอร์เทนเมนต์กำลังย่ำแย่ อย่างไรก็ตาม หันอวี่ฝานนั้นก็ไม่ว่างจริงๆ ยุ่งอยู่กับการถูกโดนโม่อวี่โหรวดึงรั้ง มันไม่มีทางที่เธอจะยอมให้หันอวี่ฝานเข้าร่วมการเซ็นสัญญาและสนับสนุนถังหนิงแน่นอน

ณ ไห่รุ่ยเอ็นเตอร์เทนเมนต์ โม่ถิงนั่งอยู่ในห้องทำงานของเขาและกำลังดูถ่ายทอดสด บนหน้าจอ ถังหนิงไม่ได้แสดงความต้องการใดๆ เธอนิ่งเงียบอย่างและสง่าสวยงาม แต่ก็ยากที่จะมองข้ามเธอไป เมื่อการเซ็นสัญญาจบสิ้นลง โม่ถิงก็ติดต่อผู้ช่วยของเขาผ่านทางอินเตอร์คอม “ตอนบ่ายวันนี้ ส่งบอดี้การ์ดสี่คนไปปกป้องถังหนิงตลอดทางจนกว่าเธอจะขึ้นเครื่องบิน”

“ได้ครับท่านประธาน…”

โม่ถิงรู้ว่าข้อตกลงเรื่องพรีเซ็นเตอร์นี้ ถ้าดูอย่างผิวเผินทุกอย่างเหมือนจะราบรื่นไปได้ด้วยดี แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันยังมีท้องทะเลที่มีพายุร้ายรุนแรงอยู่ข้างหน้า

หลังจากการเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว ถังหนิงและประธานผู้ก่อตั้งอัชแอ็ฟก็กำลังนั่งั่งทานมื้อกลางวันด้วยกัน ตอนบ่ายโมงถังหนิงออกมาจากโรงแรมเพื่อตรงไปยังสนามบิน… ยิ่งเข้าใกล้จุดหมายมากเท่าไร หลงเจี่ยก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น

“ถังหนิง ฉันจะพยายามปกป้องคุณให้ดีที่สุด คุณเองก็ต้องปกป้องตัวเองด้วยนะ”

“หลงเจี่ย คุณคิดว่าฉันไม่ได้เตรียมตัวมาเหรอ” ถังหนิงยิ้มออกมาอย่างปกติ ในตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของพวกเธอ จะต้องกลัวอะไรอีก สามปีที่ผ่านมาเธอมีประสบการณ์มาทุกอย่างแล้ว

ไม่นานหลังจากนั้น หลงเจี่ยก็ลงจากรถก่อน หลังจากที่นำกระเป๋าเดินทางออกมา เธอก็ช่วยถังหนิงให้ออกมาจากรถ ในตอนแรกไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเธอ อย่างไรก็ตาม แต่ทันทีที่ทั้งคู่เข้ามาในสนามบิน แฟนจำนวนมากก็วิ่งเข้ามาพร้อมดอกไม้เพื่อต้อนรับพวกเธอ ดอกไม้ถูกยื่นใส่มือของถังหนิง ทว่าแต่ก่อนที่เธอจะสามารถรับพวกมันไว้ได้ ดอกไม้และของขวัญอื่นๆ ก็ร่วงสู่พื้น

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงในทันที การสวมแว่นกันแดดและหน้ากากอนามัย แฟนคลับที่สวมแว่นกันแดดและหน้ากากอนามัย ต่างของเธอรู้สึกผิดหวังเมื่อเห็้นว่าของขวัญของตนพวกเขาถูกกระทำอย่างไม่ไใยดี “ถังหนิง นี่มันหมายความว่ายังไงกัน เราให้ดอกไม้คุณเพราะพวกเราชอบคุณ คุณโยนมันลงพื้นได้ยังไง แม้แต่ดาราที่มีชื่อเสียงยังไม่กล้าทำกับแฟนคลับเขาขนาดนี้เลยนะ แล้วทำไมคนที่ไม่มีชื่อเสียงอย่างคุณถึงได้กล้ากัน!”

ถังหนิงรู้ว่าคนพวกนี้มาที่นี่เพื่อก่อความวุ่นวาย ดังนั้นเธอจึงรีบขอโทษทันที “ขอโทษค่ะ ฉันรับไม่ดีเอง ฉันไม่ได้ตั้งใจ!”

“ฉันก็เห็นเหมือนกัน! คุณจงใจโยนมันออกไปทิ้ง”

กลุ่มแอนตี้แฟนเริ่มพูดเสียงดังทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาหันมาสนใจขณะที่พวกเขาเริ่มขึ้น “แค่นิสัยยังขนาดนี้แค่เพียงนิสัยของคุณคนเดียว กล้ามาเทียบกับอวี่โหรวได้ยังไง อวี่โหรวมักทักทายแฟนคลับด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร เสนอว่าจะถ่ายรูปด้วยกับพวกเขา คุณคิดเหรอว่าแค่ได้เซ็นสัญญาจะทำให้คุณแทนที่เธอได้”

ผู้คนเริ่มมามุงดูมากขึ้นและจำนวนคนที่สงสัยใคร่รู้ก็เพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน ในตอนนี้ ถังหนิงถูกคนประมาณหนึ่งร้อยคนรุมล้อมอยู่

เพราะเมื่อจำนวนคนที่เพิ่มขึ้นแล้ว บรรดาแอนตี้แฟนจึงตัดสินใจเริ่มแผนการขั้นที่สองของพวกเขา นั่นคือการจับกลุ่มให้เข้ามาใกล้มากขึ้น เริ่มเบียดผลักและดันถังหนิงเข้าไปไปรอบๆ “คิดไหมว่าทำไมคุณถึงคิดว่าอวี่โหรวมีชื่อเสียงมาตลอดสามปีแต่ในขณะที่คุณกลายเป็นของเก่า ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว ก็มันต้องเป็นเพราะคุณมีนิสัยที่แย่ยังไงล่ะ ลองเทียบดูกับอวี่โหรวดูสิว่าเธอช่างดีแค่ไหนสิ”

“คืนสัญญาให้อวี่โหรวไปเถอะ!”

“ฉันเห็นด้วย…ตอนแรกฉันก็ชอบคุณอยู่หรอก แต่คุณกลับโยนดอกไม้ที่แฟนคลับให้คุณลงพื้น คุณเทียบกับอวี่โหรวไม่ได้เลยสักนิด คุณไม่สมควรได้รับสัญญาของอวี่โหรวเลย คุณใช้แผนอะไรเหรอ บอกพวกเรามานะ…”