บทที่ 149 ถูกถังหนิงตบหน้าอีกครั้ง

บทที่ 149 ถูกถังหนิงตบหน้าอีกครั้ง

ท่าทีดุร้ายของโม่ถิงนั้นหายไปนานแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่คือความรู้สึกกังวลและหมดหนทาง

เขาห่มขาของถังหนิงด้วยผ้าหลายผืน ถอดเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่คลุมให้เธอและถูมือของเธอจนกระทั่งเธอรู้สึกอุ่นขึ้น เมื่อเสร็จสิ้นแล้วเขาก็ปล่อยขาของหญิงสาวและมองเธออย่างไม่สบายใจ

"ฉันไม่เป็นไรแล้วค่ะ" ถังหนิงรีบบอก แต่ด้วยกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ เธอจึงย้ำอีกครั้ง "จริงๆ นะคะ"

เมื่อเห็นโม่ถิงนิ่งไป เธอจึงอธิบายต่อ "ฉันเป็นนางแบบเกรดเอนะคะ คุณควรรู้ดีกว่าใคร ว่าฉันไม่ใช่คนที่จัดการได้ง่ายๆ ที่ฉันมาถึงจุดนี้ได้ไม่ใช่เพราะความอดทน ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ฉะนั้นคุณช่วยไม่กังวลจนเกินไปได้ไหมคะ"

โม่ถิงยังนิ่งเงียบเช่นเคยเพราะความสนใจของเขานั้นอยู่ที่อันจื่อเฮ่าผู้ที่กำลังแอบมองเขาผ่านกระจกมองหลัง

อันจื่อเฮ่าต้องยอมรับว่า จากผู้คนที่เขาเคยพานพบมาในชีวิต ไม่มีคนไหนเลยที่มีสายตาเฉียบคมเช่นโม่ถิง

เวลาอยู่ต่อหน้าถังหนิง เขาจะอ่อนโยน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ เขาจะต้องน่าเกรงขามดุจราชา