บทที่ 11 เยียวยาความเกลียดชัง
บทที่ 11 เยียวยาความเกลียดชัง
หลังจากที่มีการประกาศข่าวของหันอวี่ฝานออกไป เขาจ่ายเงินให้กับบัญชีโซเชียลที่มีอิทธิพลบางส่วนเพื่อให้พวกเขาช่วยกู้ชื่อเสียงกลับมา สามวันถัดมา เขาใช้ทุกวิถีทางเพื่อรักษาความเป็นมืออาชีพและภาพลักษณ์ของโม่อวี่โหรว และความตั้งใจของเขาคือการโยนความผิดทุกอย่างให้ถังหนิงอีกครั้ง อย่างไรก็ตามข่าวซุบซิบเช่นนี้ก็คงอยู่เพียงไม่กี่วัน ก่อนที่ผู้คนจะเริ่มเบื่อ เมื่อมีข่าวใหม่ออกมา เรื่องอื้อฉาวเล็กๆ นี้ก็คงเลือนหายไปในส่วนลึกของความทรงจำของทุกคน คงใช้เวลาไม่นานก่อนที่โม่อวี่โหรวจะสามารถกลับมาทำงานได้
แผนของพวกเขาคือช่วยให้โม่อวี่โหรวได้รับรางวัลในงานประกาศรางวัลท็อปเทนโมเดล จากนั้นก็ประกาศว่าเธอจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ในช่วงเวลานั้นเธอคงคลอดลูกของพวกเขาอย่างลับๆ ได้ เหตุผลเดียวที่หันอวี่ฝานยอมรับเด็กเป็นลูกคือ โม่อวี่โหรวเป็นรักแรกของเขา และเธอก็อดทนอยู่ข้างเขามานานหลายปี แต่เหนือสิ่งใดทั้งหมด โม่อวี่โหรวกำลังมีอนาคตที่สดใส ดังนั้นเขาจะไม่ปล่อยต้นเงินต้นทองนี้หลุดมือไปเด็ดขาด
ผู้จัดการของถังหนิงแสดงสีหน้าประชดประชันเมื่อเห็นข่าวของหันอวี่ฝาน เธอแอบไปที่บ้านของถังหนิงและเข้าไปข้างในเพราะเธอเองก็มีกุญแจ แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าถังหนิงไม่อยู่บ้าน
และด้วยความที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอตัดสินใจโทรหาถังหนิง “ถังหนิง ทำไมคุณไม่อยู่บ้าน”
ถังหนิงที่อยู่ระหว่างการเติมน้ำในอ่างให้โม่ถิงหัวเราะออกมาเบาๆ “ฉันยังไม่มีโอกาสจะบอกคุณ…ฉันย้ายบ้านแล้ว”
“คุณย้ายไปที่ไหน ปลอดภัยไหม แล้วหันอวี่ฝานรู้หรือเปล่า”
ถังหนิงหันกลับมามองโม่ถิงที่เพิ่งเข้ามาในห้องน้ำ ขณะที่เธอกำลังจะอธิบายก็โดนโม่ถิงขัดจังหวะเสียก่อน เขาไม่ได้ตระหนักเลยว่าเธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ “เรื่องพวกนี้ คุณควรจะปล่อยให้แม่บ้านเป็นคนทำนะ…”
หลงเจี่ยฟังอย่างตั้งใจที่ปลายสาย ได้ยินเสียงผู้ชายจึงถามด้วยเสียงสูงทันทีว่า “ถังหนิง คุณอยู่กับใครน่ะ คุณอยากทำให้หันอวี่ฝานพ่ายแพ้ ก็เลยใช้แผนที่รุนแรงขึ้นเหรอคะ ฉันรู้นะ ใครจะมาช่วยนางแบบที่ห่างหายจากวงการในช่วงเวลาที่ยุ่งเหยิงแบบนี้กัน คุณ…คุณกำลังทำให้ฉันหงุดหงิดจริงๆ แล้วนะ มีใครช่วยคุณอยู่งั้นเหรอ”
“คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปรับ…คุณไม่จำเป็นต้องลดตัวลงมา…”
“คุณอยู่ไหน ฉันต้องพบคุณเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันขาดใจตายแน่”
ถังหนิงไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร เธอหันมองโม่ถิง เอามือปิดหูโทรศัพท์ไว้แล้วถามความเห็นของเขา “ผู้จัดการของฉันเหมือนจะเข้าใจผิดเรื่องที่ฉันย้ายบ้าน ฉันก็เลยต้องออกไปสักครู่เพื่ออธิบายให้เธอฟัง”
“คุณเชื่อใจเธอไหมล่ะ” ความจริงแล้ว โม่ถิงแอบสังเกตหลงเจี่ยอย่างลับๆ เธอกระตือรือร้นและเป็นมืออาชีพ ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยชอบแสดงออกและยังห่างไกลจากการเป็นผู้จัดการระดับท็อป แต่เธอก็ซื่อสัตย์ต่อถังหนิงและเป็นคนที่เต็มใจช่วยเหลือที่ควรมีไว้
“อาฮะ”
“ถ้าอย่างนั้น ให้ผมไปรับเธอมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ถังหนิงคิดอย่างรอบคอบ เธอเข้าใจว่าโม่ถิงหมายถึงอะไรและเชื่อการตัดสินใจของเขา เธอไม่ใช่ถังหนิงคนเดิมที่ยอมให้คนอื่นมาเล่นเกมต่อหน้าเธออีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงบอกหลงเจี่ยว่าจะส่งคนไปรับมาจากบ้านเก่า
หลงเจี่ยถอนหายใจ ส่งสัญญาณความผิดหวังออกมา
ถังหนิงยิ้มตอนที่วางสาย วางโทรศัพท์ลงและหันไปหาโม่ถิง “ฉันเติมน้ำในอ่างให้แล้ว คุณจะอาบน้ำเลยไหม”
โม่ถิงเลิกคิ้วขึ้นขณะติดกระดุมเสื้อปกปิดกระดูกไหปลาร้าที่สวยงาม “พวกเรามีแขก เจ้าของบ้านก็ต้องทำหน้าที่สิ… แต่ที่สำคัญที่สุดคือ ผมอยากอาบน้ำ…กับคุณ”
ถังหนิงหน้าแดง แต่ก็…พยักหน้าอย่างเขินอาย
…
หลงเจี่ยรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่าเลยที่ถังหนิงจะทำอะไรเพื่อหันอวี่ฝานขนาดนี้ และเธอก็ไม่อยากจะเชื่อเป็นอย่างยิ่งเลยว่าถังหนิงจะเต็มใจยอมเอาตัวเองเข้าแลก ในเมื่อเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันไม่มีรักแท้ในอุตสาหกรรมบันเทิงนี้ คนส่วนมากก็แค่ต้องการสนุกเพียงคืนเดียว วันถัดมาพวกเขาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันแล้ว นี่เธอโง่เขลาขนาดที่เอาตัวเองไปข้องเกี่ยวกับอะไรแบบนี้ได้อย่างไรกัน
หลงเจี่ยกำลังโกรธมาก เดินไปเดินมาพลางสบถเบาๆ จนกระทั่งลูเช่อมาถึงบ้านและพบหลงเจี่ย “ถ้าคุณต้องการพบคุณถัง กรุณาตามผมมาครับ”
หลงเจี่ยมีความคุ้นเคยกับโม่ถิง แต่…เธอกลับไม่รู้จักลูเช่อเลย ดังนั้นเธอจึงไม่ได้แสดงความเป็นมิตรต่อเขาเท่าไรนัก เธอยกขาขึ้นเตะเขา “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับถังหนิงผู้มีค่าของฉันนะ ฉันจะทำให้ทั้งคุณและเจ้านายของคุณเป็นอัมพาตเลยคอยดู”
ลูเช่อจัดผมที่เป็นระเบียบให้เข้าที่ การเตะอย่างกะทันหันเมื่อสักครู่ทำให้เขารักษาภาพลักษณ์ได้ยากมากเพราะใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด “อย่าเพิ่งคุยกันเรื่องใครจะทำให้ใครเป็นอัมพาตเลยครับ กรุณามากับผมก่อน”
หลงเจี่ยส่งเสียง “ฮึ่ม” เชิดหน้าและถลึงตาใส่ลูเช่อขณะที่ขึ้นรถไปกับเขา ตลอดการเดินทางหลงเจี่ยพยายามทดสอบลูเช่อโดยการข่มขู่เขาหลายวิธีด้วยกัน แม้กระทั่งการพูดถึงเรื่องพื้นเพครอบครัวของถังหนิง ทุกอย่างที่พูดออกมาเหมือนคมมีดที่จ่อคอเขา ในที่สุดเมื่อรถหยุดลง หลงเจี่ยก็เงียบเสียงลงด้วยความตกใจ
ไฮแอทรีเจนซี หนึ่งในสถานที่ที่เป็นสัญลักษณ์ของเมืองปักกิ่ง
อสังหาริมทรัพย์แห่งนี้มีบ้านอยู่แค่สามสิบครอบครัวเท่านั้น แต่ละครอบครัวล้วนแต่ร่ำรวยและมีอิทธิพล เพียงแค่สุ่มค้นหาพื้นเพของครอบครัวไหนก็ตามในพื้นที่แห่งนี้ก็สามารถทำให้คนทั่วไปถึงกับพูดไม่ออกได้
“เขา…เขา…ใครคือเจ้านายคุณกันแน่” หลงเจี่ยรู้สึกหมดเรี่ยวแรง
“เข้าไปแล้วคุณก็จะรู้เอง” ลูเช่อตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ เขาก็เริ่มโมโหแล้วเหมือนกัน
หัวใจของหลงเจี่ยแทบจะหลุดออกมาจากอกด้วยความกลัวเมื่อเพลิงโกรธมอดดับลง ใครก็ตามที่อยู่ข้างในต้องไม่ใช่คนที่เธอจะกล้ามีปัญหาด้วยอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ไม่นานหลังจากนั้น รถก็เลี้ยวเข้าไปในประตูเหล็กที่ล้อมรอบคฤหาสน์ที่สวยงามที่มีน้ำพุอยู่ด้านหน้า หลงเจี่ยถูกพาออกจากรถและเข้าไปยังห้องนั่งเล่นแบบราชวังสเปน
ถังหนิงนั่งอยู่บนโซฟาสวมชุดลำลองสีขาวสบาย ไม่ได้แต่งหน้า แต่ก็ยังดูงดงามอย่างที่เคยเป็นมา
“ถังหนิง เรื่องทั้งหมดนี่มันอะไรกัน นี่คุณไปเจอเศรษฐีเฒ่าเหรอ” หลงเจี่ยกระซิบถามเบาๆ ตอนที่เข้าถึงตัวถังหนิงได้แล้ว “นี่คุณเสียสละตนเองเพื่อประโยชน์ของหันอวี่ฝานเหรอ”
“หลงเจี่ย ฉันมีเรื่องที่ต้องบอกเธอ แต่…เธอห้ามอารมณ์เสียนะ”
ถังหนิงดึงหลงเจี่ยให้นั่งลงข้างกันบนโซฟา
“พูดมา…คุณหาแฟนใหม่ได้แล้วเหรอ”
“ไม่ใช่…” ถังหนิงส่ายหัวพร้อมสะกดกลั้นรอยยิ้ม
“ก็ดีแล้ว…”
“ฉันแต่งงานแล้ว”
หลงเจี่ย “…”
เวลาผ่านไปสองสามนาที เธอจึงได้ระเบิดโพล่งออกมา “คุณพูดอะไรน่ะ แต่งงานแล้วเหรอ แต่งกับใคร ทำไมถึงเล่นเกมด้วยความสุขของตัวเอง”
ในขณะที่หลงเจี่ยกำลังซักถามถังหนิง โม่ถิงที่เพิ่งเจรจาเรื่องธุรกิจเสร็จก็เดินออกมาจากห้องทำงานชั้นล่าง หลงเจี่ยประหลาดใจ เมื่อเขาเดินมาหยุดหลังโซฟา โน้มตัวลงมาอย่างเสน่หาพร้อมกระซิบข้างหูถังหนิงอย่างอ่อนโยน ถังหนิงหันไปเผชิญหน้ากับโม่ถิงและพยักหน้าตามอย่างว่าง่าย “ฉันรู้ ฉันจะใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมง”
โม่ถิงพอใจกับปฏิกิริยาของเธอ เขามองหลงเจี่ยอยู่สักพักและหันหลังกลับไปที่ชั้นล่าง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หลงเจี่ยตัวแข็งด้วยความไม่เชื่อ
“ถังหนิง เร็ว หยิกฉันที ฉันอยากรู้ว่าตัวเองฝันไปไหม”
“ทำไม” ถังหนิงเขย่าตัวหลงเจี่ยเพื่อดึงสติเธอให้กลับมา
“ถ้างั้น คนที่คุณแต่งงานด้วยก็คือโม่ถิง…ประธานบริษัทไห่รุ่ยเอ็นเตอร์เทนเมนต์เหรอ”
“ถูกจ้ะ”
“เรื่องจริง?” หลงเจี่ยถามอีกครั้งเพื่อทำให้มั่นใจ
“เธอไม่ได้ตาฝาดหรอก เขานั่นแหละ สามีคนใหม่ของฉัน” ถังหนิงพยักหน้าอย่างจริงจัง
หลังได้ยินคำตอบแล้ว หลงเจี่ยก็เปลี่ยนอารมณ์จากเศร้าที่สุดกลายเป็นมีความสุขที่สุด “ไม่แปลกใจแล้วที่ข่าวของคุณอยู่อันดับต้นๆ ของการค้นหา และหันอวี่ฝานไม่มีทางกำจัดมันได้แม้ว่าเขาจะใช้เงินไปมากแค่ไหนก็ตาม ถังหนิง นี่มันเป็นเรื่องที่สุดยอดไปเลย!”
“คุณตัดสินใจถูกต้องแล้ว! หากคุณกำลังจะแต่งงาน ก็ต้องไม่ใช่ขยะอย่างหันอวี่ฝานแน่นอนอยู่แล้ว ฉันแค่ไม่เคยคิดว่าคุณจะแต่งงานกับประธานบริษัทไห่รุ่ยเอ็นเตอร์เทนเมนต์จริงๆ ไห่รุ่ยอยู่คนละชั้นกับเทียนอี้เลย! สบายใจจริงๆ… คลายความเกลียดฉันไปได้เยอะเลย ถ้าหันอวี่ฝานรู้เรื่องเข้า จะน่าพอใจแค่ไหนกันนะ”