บทที่ 2

ช่วงพักกลางวัน ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังทานอาหารกลางวันอยู่นั้น

" โย่ว ขอนั่งด้วยคนสิ " แดนนี่เดินมาพร้อมถาดอาหารในมือ ได้เอ่ยขอถามจากทั้งสอง

" เอาสิๆ นั่งเลย ตามสบาย " จอห์นพูดขึ้น ส่วนดาเนียลนั้นยิ้มตอบโดยไม่ได้กล่าวอะไร

จังหวะนั้นเองก็มีผิวปากส่งเสียงดังจากทางด้านหน้า ปรากฏว่ามีกล่มผู้หญิงที่มีสาวสวยเดินนำมาพร้อมถาดอาหารในมือ รูปร่างบางสมส่วนเซ็กซี่ ใบหน้างดงามดังนางพญาในเทพนิยาย เธอคนนั้นคืออิสเบลล่านั้นเอง สาวเท้าเข้าใกล้ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะของดาเนียล

" ขอฉันนั่งด้วยได้ไหม ดาเนียล " อิสเบลล่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานที่แฝงไปด้วยความเย้ายวนตรงนั้น

ขณะที่ทั้งคู่กำลังสบตากันอยู่ ก็มีมือปริศนามาโอบเอวบางของอิสเบลล่าเข้าไปแนบแน่นกับอกของเจ้าของมือนั้น พร้อมเอ่ยปากถามหล่อนใกล้ๆใบหูของเจ้าตัว

"ทำไมไม่มานั่งโต๊ะฝั่งของฉันล่ะ เบลล่า " เอ็ดก้าถาม

" ก็ฉันอยากจะนั่งกับดาเนียลนะ ขอโทษด้วยนะ "อิสเบลล่าพูดอย่างไม่แยแส

" อุ๊ป ! 555+ " " 555+ " ทั้งจอห์นและแดนนี่ที่แอบมองอยู่ก็กลั้นขำอยู่ก็ทนไม่ไว้ก็ปล่อยก๊ากออกมา ส่วนดาเนียลนั้นเมินไปทางอื่นอย่างกลั้นขำเอาไว้พลางเอามือบังเอาไว้

" ขำอะไรว่ะ มันน่าขำหนักหรอ "เอ็ดก้าพูดพลางจองเขม็งไปที่กลุ่มของดาเนียลด้วยอารมณ์โมโห

" อายหรอว่ะ โทษทีๆ ไม่ได้ตั้งใจ "แดนนี่พูดขึ้นพลางส่งสายตาเย้ยหยัน

เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เอ็ดก้าหยิบถ้วยมันฝรั่งบดจากถาดของอิสเบลล่าขึ้นแล้วโป๊ะลงที่หัวแดนนี่อย่างจังท่ามกลางสายตาของทุกคนในห้องอาหารในตอนนั้น

" เฮ้ย ! มันมากเกินไปแล้วนะเว้ย "แดนนี่ร้องขึ้นพลางแสดงออกอย่างไม่พอใจ

" ขอโทษฉันสิ ! ไอ้ลูกหมา " เอ็ดก้าพูดอย่างเสียงดัง

" พอได้แล้วนะ ! " อิสเบลล่าร้องห้าม

" ไม่ ! จนกว่ามันจะพูด " เอ็ดก้าพูดขึ้น แล้วเหลียวมองที่เธอแว็บเดียวก่อนจะมองที่แดนนี่อย่างเอาเรื่อง

" เธอควรไปนั่งกับเอ็ดก้านะ "ดาเนียลพูดขึ้น

" ไม่เอาหรอ ฉันอยากนั่งกับนาย " อิสเบลล่าพูด

" ทำไมเธอต้องสนใจมันด้วย " เอ็ดก้าถาม

" เพราะว่านายมันชอบหาเรื่องชาวบ้านเขาไงละ "ผู้หญิงในกลุ่มของอิสเบลล่าพูดขึ้น

" เธอกล้าว่าฉันหรอ นัง... "พูดไม่ทันจบก็โดนหมัดปริศนาต่อยเข้าที่แก้มทันที