บทที่ 170-2 สนทนาเรื่องแคว้น

บทที่ 170-2 สนทนาเรื่องแคว้น

ตลอดการรบเกิดขึ้นในเวลาสั้นๆ เพียงแค่หนึ่งชั่วยามเท่านั้น ทหารเกราะเหล็กของซงหนูที่มีจำนวนมากกว่าสี่ถึงห้าพันนายก็ถูกกวาดล้างไปด้วยการโจมตีที่รวดเร็วดุจดั่งสายฟ้าฟาดของทัพแคว้นฉู่อย่างสิ้นซาก เหลือเพียงกลุ่มควันที่ลอยขึ้นโขมงเท่านั้น ชีวิตของข้าศึกแม้แต่ชีวิตเดียวก็ไม่มีเหลือให้เห็น

ขวัญกำลังใจของทัพแคว้นฉู่เวลานี้สูงมากอย่างถึงที่สุด หลังจากเก็บกวาดสนามรบแล้ว สินสงครามทั้งหมดก็ถูกพวกเขาริบเข้าคลังจนหมดสิ้น บุรุษผู้หนึ่งในชุดสีฟ้าอ่อนยืนอยู่ตรงริมฝั่งแม่น้ำ มองดูคราบโลหิตสีแดงฉานที่ย้อมอาบไปทั้งสนามรบ ฉับพลันก็ให้รู้สึกลมหายใจติดขัด วิตกกังวลอย่างบอกไม่ถูก

ทันใดนั้นเอง เสียงจากทางด้านหลังพลันดังส่งมา เขารีบหันหน้ากลับไปมอง พบว่านายพลหนุ่มในชุดเกราะสีเงินขาวเสื้อคลุมสีดำสนิทกำลังเคลื่อนเข้ามาทางนี้ช้าๆ เขานั่งอยู่บนหลังอาชาศึกสีดำทมิฬ สีหน้าเย็นเยียบดุจดั่งน้ำแข็ง ท่วงท่าเงียบขรึมมั่นคง นัยน์ตาคู่นั้นกวาดมองไปยังเศษซากของสนามรบที่พังทลายด้วยความเฉยชา คล้ายกับมองหัวไชเท้าหัวผักกาดอย่างไรอย่างนั้น ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความหวาดกลัวหรือความตื่นตระหนก