บทที่ 165-2 การกลับมาของจักรพรรดิฉู่

บทที่ 165-2 การกลับมาของจักรพรรดิฉู่

นับตั้งแต่ต้นจนจบ พระพักตร์ของจักรพรรดิหนานฉู่ก็เรียบนิ่งเหมือนน้ำไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีท่าทีผิดปกติให้เห็นแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม ในยามที่ม่านของกระโจมหลวงในค่ายทหารถูกปิดลง เหล่าคนที่อยู่ด้านในพากันทยอยออกไปจนหมดแล้วนั้น มุมปากของชายหนุ่มผู้มีใบหน้าเย็นชาก็เผยออกเป็นรอยยิ้มน้อยๆ เหมือนเด็กตัวน้อยที่เพิ่งได้รับลูกอมก็ไม่ปาน นำกระดาษสีขาวสะอาดที่เก็บเอาไว้ในแขนเสื้อออกมา เปิดออกอย่างทะนุถนอม อ่านทุกตัวอักษรที่อยู่บนนั้น รอยยิ้มในดวงตายิ่งชัดเจนมากขึ้นทุกที

เสียงทุบตีเหล่าทหารดังขึ้นไม่หยุดหย่อนจากด้านนอก ฉู่หลีทำราวกับไม่ได้ยิน และอ่านจดหมายต่อไปซ้ำๆ ทันใดนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นเรียบตึง ย่นจมูกอย่างไม่เห็นด้วย บ่นพึมพำว่า “เห็นอยู่ชัดๆ ว่าดวงใจได้ผูกติดอยู่กับคนฉู่แล้ว ยังปากแข็งไม่ยอมรับ ดูแล้วการศึกกับซีชวนคงต้องจบสิ้นในเร็ววันนี้เสียแล้ว”

สาวใช้ฉิ่นอวี้กำลังเดินเข้ามาในกระโจมเพื่อนำชามาให้ฉู่หลี เมื่อได้ยินดังนั้นก็ตกใจ มือสั่นจนแทบจะทำถ้วยชาตกลงพื้น

ผู้ที่อยู่ข้างนอกนั่น เป็นจักรพรรดิฉู่จริงๆ หรือ?