บทที่ 100-2 ฟ้าถล่มแผ่นดินสะเทือน

บทที่ 100-2 ฟ้าถล่มแผ่นดินสะเทือน

ลมในยามค่ำพัดแรงอยู่บ้าง ซีหลินเฉินยืนอยู่ข้างเสาธงเพื่อช่วยชิงเซี่ยจัดผ้าคลุมกันลมให้แน่นหนามากขึ้น ใบหน้านิ่งขึง เจือความโกรธบางๆ

ชิงเซี่ยยังคงไม่คุ้นชินกับซีหลินเฉินที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนท่าทีต่อนางกะทันหัน จึงดึงมือของเขาออกอย่างอึดอัดใจ ก่อนพูดว่า “ซีหลิน เรื่องนี้ข้าไม่โทษเจ้าจริงๆ เจ้าไม่ต้องรับผิดชอบถึงเพียงนี้หรอก”

“จะเป็นเพราะข้าหรือไม่ ข้ารู้ดีอยู่แก่ใจ” ซีหลินเฉินพูดเรื่อยๆ สายตาหลุบต่ำ แล้วจึงดึงถุงหอมสีเขียวเข้มสวยงามจากหน้าอกเสื้อออกมา กลิ่นหอมกระจายออกจากถุงไปทั่ว มีกลิ่นหอมเข้มข้น แล้วส่งให้ชิงเซี่ย “นี่เป็นถุงหอมที่ข้าพกติดตัวเอาไว้ ท่านพกติดตัวไว้เถิด มีผลในการไล่ความหนาวและทำให้ใจสงบได้ ท่านเสียเลือดมาก แล้วยังอยู่ในความหนาวเย็นมาเป็นเวลานาน ต่อไปต้องระวังให้มากขึ้น”

ชิงเซี่ยรับเอามา วางไว้ที่ปลายจมูกเพื่อสูดดม กลิ่นเหมือนดอกกล้วยไม้ก็ไม่ใช่ เหมือนกลิ่นชะมดก็ไม่เชิง แต่มีกลิ่นหอมหวนมากจริงๆ นางหลบสายตา แล้วรีบพูดขึ้นว่า “เจ้าว่ามันมีสรรพคุณช่วยต้านความหนาวได้หรือ? อย่างนั้นเจ้าทำให้ข้าอีกหนึ่งอันได้หรือไม่?”