0436 ภูเขาที่คั่นกลางระหว่างเรา ฉันต้องย้ายออกเอง

ตอนที่ 435 ภูเขาที่คั่นกลางระหว่างเรา ฉันต้องย้ายออกเอง

แม่บ้านหลิวทำกับข้าวไว้เต็มโต๊ะ ทั้งหมดเป็นของโปรดของอวิ๋นตั่วเท่าที่เจอจำได้ เธอเฝ้ารอให้อวี่เจ๋อพาอวิ๋นตั่วกลับมาตลอด แต่รอจนเที่ยงคืนแล้วอวิ๋นตั่วก็ยังไม่มา แม้แต่อวี่เจ๋อเองก็ไม่กลับมาเช่นกัน

“เป็นอะไรกันนะ?” เธอพึมพำ

“ป้าไปนอนก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันรอเอง” พี่กุ้ยจือเห็นว่าเวลาผ่านไปนานแล้ว กลัวร่างกายแม่บ้านหลิวจะทนไม่ไหว

แม่บ้านหลิวนั่งอยูบนโซฟา ไม่ยอมไปนอน เธอจะรออวิ๋นตั่ว “ไม่ได้ ป้าต้องรออวิ่นตั่วอยู่ที่นี่ เมื่อก่อนตอนเธอแอบหนีออกจากบ้าน ป้าก็เป็นคนรอเปิดประตูทุกครั้ง ถ้าเธอรู้ว่าป้ารออยู่ เธอต้องกลับมาแน่”

พี่กุ้ยจือคิดอะไรไม่ออกจนต้องโทรไปหาเจ้านายเก่า เรียกให้ชีซิงมาคุย ชีซิงเองก็เกลี้ยกล่อมแม่บ้านหลิวไม่ได้ ทั้งสามทำได้เพียงนั่งรออยู่ด้วยกันในห้องรับแขก

เวลาตีสองกว่าๆ ในที่สุดอวี่เจ๋อก็กลับมาแล้ว แม่บ้านหลิวมองไปข้างหลังเขา แต่ก็พบว่าไม่มีอวิ๋นตั่วมาด้วย

“อวิ๋นตั่วล่ะ เธอไม่กลับมากับคุณเหรอคะ?”

ตอนนี้ชีซิงก็ยังไม่เชื่อว่าอวี่เจ๋อหาอวิ๋นตั่วพบแล้วจริงๆ “นายหาอวิ๋นตั่วเจอแล้วจริงเหรอ ในนิตยสารกองนั้นเนี่ยนะ?”