0191 ชูยินไม่อยู่บ้าน

บทที่ 191 ชูยินไม่อยู่บ้าน

อวิ๋นตั่วไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำโจทย์ต่อแล้ว เพิ่งตื่นก็ถูกอวี่เจ๋อดึงมาทำโจทย์ยากๆ เมื่อดูเวลา ก็ใกล้ถึงเวลากินข้าวแล้ว เธอหันมองไปหน้าห้องหนังสือ ทำไมแม่บ้านหลิวถึงยังไม่มาเรียกไปกินข้าวอีกนะ?

“อวิ๋นตั่ว?” อวี่เจ๋อร้องเรียก “ทำไมใจลอยแบบนี้”

อวิ๋นตั่วเอากระดาษข้อสอบมาแบ่งเป็นสองส่วน “หนูว่าอาศัยแค่สองมือของหนูคงไม่มีทางทำเสร็จแน่ งั้นเรามาแบ่งงานกันดีกว่าค่ะ พี่ช่วยหนูทำคณิต ฟิสิกส์ เคมี แล้วเดี๋ยวหนูจะทำภาษาอังกฤษกับภาษาจีน ดีไหมคะ?”

“พี่ไม่เคยได้ยินการแบ่งงานแบบนี้มาก่อนเลย” ถึงปากจะบ่น แต่มือก็ยื่นเอากระดาษจากอวิ๋นตั่วมาโดยไม่รู้ตัว

อวิ๋นตั่วดีใจมาก แบบนี้เธอก็สบายขึ้นเป็นกอง อีกทั้งวิชาภาษาอังกฤษกับภาษาจีน สำหรับเธอแล้วก็ไม่ได้หนักหนาอะไรนัก เธอมองโทรศัพท์ นับเลขอยู่ในใจ แม่บ้านหลิวน่าจะเข้ามาได้แล้วนะ

และแม่บ้านหลิวก็ผลักประตูเข้ามาจริงๆ “ครูหลิว ได้เวลาทานข้าวแล้วค่ะ”

อวิ๋นตั่วลุกพรวดขึ้นทันทีราวกับคนพ้นโทษ “กินข้าวอร่อยๆ ไปกินข้าวกันเถอะค่ะ กินเสร็จแล้วค่อยมาทำต่อนะ”