745 ข่มขู่ซึ่งกันและกัน

บทที่ 745 ข่มขู่ซึ่งกันและกัน

ไปหาเหวินฟางก็ไม่มีประโยชน์ เชียนเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อร์มองไปทางเหมียวอี้ ไม่รู้ว่านายท่านจะคิดหาวิธีการอะไรได้อีก

เหมียวอี้ไตร่ตรองเล็กน้อย มองหงซิ่วที่กอดขาเขาไม่ยอมปล่อยพลางบอกว่า "เจ้าลุกขึ้นมาคุยกันเถอะ!"

หงซิ่วปล่อยมือ แล้วลุกยืนขึ้นมา

เมื่อเหมียวอี้เห็นนางโขกศีรษะจนเลือดเต็มหน้า ก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วเหมือนกัน ทั้งโมโหที่นางเสียมารยาท ทั้งทอดถอนใจให้กับความจงรักภักดีของนาง จึงโบกมือบอกหญิงรับใช้ว่า "พวกเจ้าช่วยนางเช็ดหน่อย ข้าจะออกไปข้างนอกสักเที่ยว"

หงซิ่วร้อนใจทันที พูดห้ามเข้าไว้ "ท่านเหมียว นายท่านสังหารคนเยอะเกินไป ปกติก็ไม่สนใจกฏเกณฑ์ด้วย ทำให้คนอื่นขุ่นเคืองไปไม่น้อย เขาไม่มีเพื่อนที่พึ่งพาได้ หากท่านไม่ช่วยเขา นายท่านของเราก็ไม่เหลือทางรอดแล้วจริงๆ"

เหมียวอี้ตอบด้วยสีหน้าจนใจว่า "เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าไม่ได้บอกว่าจะไม่ช่วย ที่ข้าจะออกไปข้างนอกก็เพื่อหาผลไม้ไร้ทุกข์ให้พี่ใหญ่เยียน เจ้าสงบใจรอเถอะ ร้อนใจไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเจ้าจะให้ข้าหาผลไม้ไร้ทุกข์มากองหนึ่งในตอนนี้ ข้าก็หามาไม่ได้เหมือนกัน"

หงซิ่วจึงรีบบอกว่า "ท่านเหมียว ข้าจะไปกับท่าน"