ตอนที่ 92 ขึ้นเขา
ค่ำคืนนั้น หลินหลันไปทักทายยามสายันต์แก่แม่มดชรา ติงหลั้วเหยียนก็อยู่ด้วยเช่นกัน
เมื่อแม่มดชราเห็นนาง ก็เผยรอยยิ้มนั้นที่เรียกได้ว่าเป็นรอยยิ้มเจิดจรัส “หลินหลันอ่า! ครั้งนี้หมิงอวินสอบผ่าน หนึ่งในนั้นก็เป็นน้ำพักน้ำแรงของเจ้า หากมีใช่เจ้าละเอียดรอบคอบเอาใจใส่หมิงอวิน หมิงอวินก็คงมิอาจราบรื่นได้ถึงเพียงนี้ เจ้าช่างเป็นสะใภ้ที่ดีเยี่ยมแห่งตระกูลหลี่พวกเราจริงๆ เลย”
หลินหลันมองเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของติงหลั้วเหยียนที่อยู่ข้างๆ อดรู้สึกเห็นใจนางขึ้นมาไม่ได้
“ท่านแม่ชมเกินไปแล้ว นั่นล้วนเป็นความมุ่มานะบากบั่นของตัวหมิงอวินเองเจ้าค่ะ ที่อดหลับอดนอนทบทวนตำราอยู่ทุกวัน แน่นอนว่าก็ต้องยกความดีความชอบกลับไปที่ท่านพ่อ ด้วยเป็นท่านพ่อที่อมรมสั่งสอนไว้อย่างดีตั้งแต่เยาว์วัย มิได้มาจากน้ำพักน้ำแรงลูกแต่อย่างใดหรอกเจ้าค่ะ” หลินหลันกล่าวอย่างถ่อมตน
Support your favorite authors and translators in webnovel.com