ตอนที่ 49 ย่านเฮ๋อฮวา จวนโจว
หลังจากมื้อค่ำสิ้นสุดลง หลี่หมิงอวินซึ่งเดินทางมาตลอดทั้งวันจนเหงื่อออกท่วมตัว ให้ความรู้สึกที่ไม่สบายตัวเป็นอย่างมาก จึงไปจัดการชำระล้างร่างกาย
เมื่อออกมาก็เห็นว่าหลินหลันไม่ได้อยู่ในห้องเสียแล้ว มีเพียงอวี้หลงที่กำลังบดยาอยู่เท่านั้น
“เส้าฟูเหรินล่ะ?”
อวี้หลงรีบลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยตอบ “ไปเรือตระกูลเฉียวแล้วเจ้าค่ะ”
หลี่หมิงอวินพยักหน้า ก็ควรจะไปอีกสักรอบอยู่หรอก ในเมื่อพรุ่งนี้เรือก็ออกเดินทางต่อแล้ว
หลี่หมิงอวินหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวยาวเบาะนุ่ม เตรียมที่จะอ่านหนังสือ และขณะนั้นเองเขากลับเห็นว่าบนหนังสือมีพัดวางอยู่หนึ่งอัน ปลอกใส่พัดเป็นไหมหาง[footnoteRef:1]สีฟ้า งานปักลวดลายกิ่งไม้ไผ่และมีสีสันสวยงาม [1: ไหมหาง หมายถึง ผ้าไหมที่ผลิตขึ้นจากเมืองหางโจว]
“เส้าเหยีย นั่นคือของที่วันนี้เส้าฟูเหรินไปเดินเล่นแล้วตั้งใจซื้อมาฝากเส้าเหยียเป็นพิเศษเจ้าค่ะ” อวี้หลงเน้นว่า ‘เป็นพิเศษ’ พร้อมกับเผยรอยยิ้มขึ้น ก่อนจะชะงักไปชั่วครู่แล้วเอ่ยต่อ “เส้าฟูเหรินยังได้เขียนตัวอักษรเอาไว้บนนั้นด้วยนะเจ้าคะ”
สนับสนุนนักเขียนและนักแปลคนโปรดของคุณใน webnovel.com