ส่วนที่ 7 ตอนที่ 61

ตอนที่ 61 ไม่กล้าเอ่ย

ลมหายใจของเฉินฉางเซิงเริ่มราบรื่น ระยะห่างลมหายใจยาว แต่มิได้หายไปทั้งหมด ดูแล้วเหมือนปกติมาก

คล้ายกับหินในลำธารและปลาที่ว่ายวนรอบก้อนหิน มีการเคลื่อนไหว แต่มิได้ดึงดูดความสนใจจากผู้ใด

เขาหันไปมองท้องฟ้าด้านนอกวัดชั่วครู่

ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าเข้ม ริ้วเมฆกระจายปกคลุมเต็มท้องฟ้า งดงามยิ่งนัก

มีจุดดำบนท้องฟ้า ซึ่งน่าจะเป็นนกอินทรีสีเทาที่มีหน้าที่เฝ้ามอง

ตามการบัญชาของเขา สัตว์ปีศาจนับไม่ถ้วนแอบซ่อนอยู่ มิได้เข้าใกล้ถนนหญ้าขาว

เขาทราบดีว่าอาจารย์นั้นแข็งแกร่งและน่าเกรงขามเพียงใด หากให้สัตว์ปีศาจโจมตี แม้ว่าจะสามารถยื้อเวลาให้เขาได้สักพัก ทำให้เขาได้เปรียบเล็กน้อย แต่เหล่าสัตว์ปีศาจนั้นต้องแลกมาด้วยสิ่งที่ยิ่งใหญ่นัก แม้กระทั่งทะเลหญ้าอาจอาบไปด้วยโลหิตเลยก็ได้ และก็เหมือนที่เขาเคยกล่าวเอาไว้ที่สุสานเทียนซูนั้น ในเมื่อเป็นเรื่องระหว่างอาจารย์และศิษย์ เช่นนั้นพวกเขาก็ควรจัดการกันเองระหว่างอาจารย์และศิษย์ เหตุใดต้องลากทั้งดินแดนมาเกี่ยวข้องด้วย

ซางสิงโจวเห็นด้วยกับคำขอร้องของเขา และเก็บเอาของทุกอย่างที่เคยให้เขาไปทั้งหมด