ส่วนที่ 7 ตอนที่ 59

ตอนที่ 59 พันธสิบปี

ท้องฟ้าในสวนโจวต่ำกว่าโลกแห่งความเป็นจริงมากนัก จึงง่ายที่จะวัดระยะห่างด้วยตาเปล่า

จากระยะเวลาที่ตกจากหุบเขาอัสดงลงบนพื้น เฉินฉางเซิงเห็นชัดเจนว่าท้องฟ้าสีครามนั้นเคลื่อนที่ออกไปอย่างรวดเร็ว

ลมหนาวกรีดหน้าเขาราวกับมีด ทำให้เขานึกถึงเมื่อหลายปีก่อนที่เขาถูกปีกคู่ของหนานเค่อตามไล่สังหาร เขาโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เมื่อกำลังจะถูกสังหารนั้น จู่ ๆ ก็มีมือหนึ่งยื่นออกมาจากรัตติกาล คว้าคอเสื้อเขาไว้แล้วพาเขาจากไปไกล

น่าเสียดายที่ในวันนี้สวีโหย่วหรงไม่อยู่ในสวนโจว แน่นอนว่าไม่มีทางจับเขาไว้ได้

ยังดีที่ด้านล่างของหุบเขาอัสดงนั้นเต็มไปด้วยวัชพืชน้ำและทะเลสาบ นี่อาจจะเป็นโอกาสรอด

เกิดเสียงดังสนั่นในหูของเขา

พื้นผิวทะเลสาบที่อ่อนนุ่มกลายเป็นแข็งแกร่ง ความเจ็บปวดอย่างไม่อาจบรรยายถาโถมเข้าสู่จิตใจของเขาจากทั่วทั้งร่างกาย

ในเวลานั้นเขารู้สึกราวกระดูกทั้งหมดนั้นกำลังแหลกสลาย

น้ำในทะเลสาบสีเขียวแสนเย็นเฉียบกระเพื่อมตีใบหน้าเขาให้สั่นอย่างต่อเนื่อง

เขานึกถึงภาพที่เคยหนีตายในทะเลสาบเมื่อสามปีก่อน

โลหิตสด ๆ กระอักออกมาจากมุมปากเขา ไหลรวมไปในน้ำกลายเป็นหมอกสีชมพูอ่อน