ส่วนที่ 5 ตอนที่ 102

ตอนที่ 102768 ราชามารนับตั้งแต่บรรพกาล

คืนนี้ การถอนหายใจเช่นแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้ง

ตอนที่กลุ่มของจูเยี่ยยืนอยู่ริมทะเลสาบและรู้ว่าเจ้าของยาจูซาก็คือเฉินฉางเซิง พวกเขาก็ถอนหายใจแบบนี้

บนภูเขาหิมะ เมื่อเท้าของจูเยี่ยถูกเสียงดีดกู่ฉินตัดออก เขามองขึ้นไปที่ดวงดาวเพื่อรอความตาย เขาก็ถอนหายใจยาว

ตอนนี้เมื่อเฉินฉางเซิงเห็นบัณฑิตวัยกลางคน เขาก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้

ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายมากเกินไป ต่อให้เขาใช้วิธีทั้งหมดและมีปัญหาอันหาที่สุดไม่ได้ ต่อให้เขายินดีที่จะสละชีวิต เขาก็ไม่อาจที่จะแก้ไขสถานการณ์ได้

แน่นอนเขาควรจะต่อต้าน แต่ก็พบว่าตนเองนั้นไร้กำลัง อารมณ์ทั้งหมดได้ถูกรวมกันและเปลี่ยนไปเป็นการถอนหายใจหนึ่งครั้ง

ที่ทำให้เฉินฉางเซิงตกใจและสับสนที่สุดก็คือทุกคนบอกว่าเหวนรกนั้นไร้สิ้นสุด ดังนั้นทำไมคนผู้นี้จึงยังมีชีวิตอยู่และมายืนอยู่ตรงหน้าเขาได้

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็มองไปที่ไห่ตี๋

นับจากตอนที่เขาได้ยินเสียงดีดฉินอันเย็นเยียบและหันไปมอง ไห่ตี๋ก็ไม่เคลื่อนไหว สายตาของเขาจับจ้องไปยังทิศทางซึ่งเสียงฉินดังขึ้น ซึ่งเป็นจุดที่บัณฑิตวัยกลางคนยืนอยู่ในตอนนี้