ตอนที่ 7 วันที่มืดครึ้มก็เพียงแค่สองสามวันเท่านั้น
ผ่านไปแล้วหนึ่งปี สำนักฝึกหลวงไม่ได้มีนักเรียนใหม่อีก แต่เมื่อมีนักเรียนใหม่แล้ว ก็ไม่ได้มีสภาพเป็นสุสานเหมือนกับในตอนแรกแล้ว ภายในยังคงเงียบสงบ ด้านนอกก็มีการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา เหล่านักบวชของพระราชวังหลีได้วางเวรยามอยู่ที่ตรอกไป่ฮวา ถึงจะเป็นกลางดึกก็ไม่ได้จากไป ชาวบ้านไม่อาจเข้าไปใกล้ได้เลย แต่เหล่านักบวชเมื่อได้เห็นเด็กหนุ่มบนรถเข็น ในสายตาล้วนเต็มไปด้วยความรังเกียจและระแวดระวัง แต่กลับไม่สามารถลงมือได้ เพราะว่าสถานะของตระกูลเทียนไห่ในราชสำนักต้าโจวมีความพิเศษอย่างมาก และก็เพราะว่าเทียนไห่หยาเอ๋อร์ในตอนนี้เป็นคนพิการไปแล้ว
Support your favorite authors and translators in webnovel.com