ตอนที่ 101 มนุษย์มีแต่ปัญหา
ถนนหน้าโรงเตี๊ยมเงียบลงในทันที ผู้คนที่เดินผ่านไปมาและพ่อค้าแม่ขายต่างเงยหน้าขึ้น มองไปยังแหล่งกำเนิดเสียงอย่างตกตะลึง พอเห็นเฉินฉางเซิงก็ได้ยินเขาพูดต่อ
“ข้าคือเฉินฉางเซิง ซูหลีอยู่ในห้อง ที่ด้านหลังข้านี่ ใครอยากฆ่าเขา หรืออยากช่วยเขา ก็ให้รีบขึ้นมาไวๆ”
ประโยคนี้เหมือนคำพูดก่อนหน้าอย่างไรอย่างนั้น ล่องลอยอยู่ในทิวทัศน์อันสวยงามของเมืองสวินหยาง ล่องลอยไปไกลและเร็ว เชื่อว่าอีกไม่นานก็ต้องลอยออกจากเมือง ไปไกลถึงต้าลู่
สายตาหลายคู่จับจ้องไปที่หน้าต่าง บนใบหน้าเฉินฉางเซิง ถนนในเมืองสวินหยางเงียบไปอีกสักพัก ก็ถูกเสียงดังอลหม่านทำลายลง นำมาซึ่งความวุ่นวายโกลาหล!
เสียงเครื่องลายครามตกแตก เสียงปิดหน้าต่างห้องอย่างแรง เสียงกรี๊ดสลับเสียงร้องไห้ เสียงถามเบาๆ ของเด็กๆ เสียงเอ็ดตะโรด่าว่าของบิดามารดา เสียงควบม้าออกไปไกลอย่างเร่งรีบ กระทั่งเสียงสั่นสะเทือนของประตูเมืองอันหนักอึ้งที่ปิดลงดังแว่วมา!
Support your favorite authors and translators in webnovel.com