ตอนที่ 37 บทเรียนแรก
เฉินฉางเซิงพลันคิดเรื่องหนึ่งออก เอ่ยว่า “ใช่แล้ว ข้านามว่าเฉินฉางเซิง”
“ข้ารู้แล้ว” ลั่วลั่วหัวเราะโต้ตอบ
นางจะต้องรู้ว่าอาจารย์นามเฉินฉางเซิงแน่นอน ถึงแม้ไม่เคยสงสัยมาก่อน แต่ยังคงอยากจะคารวะเขาเป็นอาจารย์ คนของนางที่พักอยู่สวนร้อยหญ้าใช้ทุกวิถีทางตรวจสอบเฉินฉางเซิงอย่างละเอียด นางรู้ว่าเขามาจากเมืองเล็กๆ ชื่อซีหนิง รู้ว่าเขารู้จักถังซานสือลิ่ว รู้แม้กระทั่งเขาเข้ามาสำนักฝึกหลวงได้อย่างไร ดังนั้นนางจึงเชื่อมั่นมากขึ้นว่าอาจารย์จะต้องไม่ใช่คนธรรมดา
นางคิดเรื่องหนึ่งออก เอ่ยด้วยความกังวล “อาจารย์ คำพูดที่ข้าเพิ่งคุยกับอาจารย์จากสำนักเทียนเต้าไม่เหมาะสมใช่หรือไม่”
เฉินฉางเซิงคิดไตร่ตรอง กล่าวว่า “อืม ที่จริงแล้วก็มีบ้าง ‘อย่างนั้นแล้วเกี่ยวอะไรกับท่านเล่า’ ประโยคนี้ที่จริงแล้วสามารถเปลี่ยนเป็น ‘เกี่ยวอะไรกับเจ้า’ ”
เมื่อเอ่ยประโยคนี้จบ เขาหัวเราะออกมา ลั่วลั่วก็หัวเราะออกมา ทั้งสองมีความสุขอย่างยิ่ง นางคิดว่าอยู่กับอาจารย์ทำให้มีความสุขได้ง่ายดาย เช่นนี้เป็นเรื่องที่ดี หลังจากนั้นนางคิดออกถึงเรื่องก่อนที่อาจารย์สำนักเทียนเต้าจะมาถึง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com