2500 บรรพกาลผู้นี้กำลังพูดกับเจ้า!
“ใช่! แน่นอนสิ!”
ได้ยินคำถามของเย่หยวนนั้นหวังเจิ้งก็ตอบกลับไปด้วยใบหน้าภาคภูมิ “เจ้านั่น เจ้านั่นและเจ้านั่นต่างถูกข้าทำร้ายสิ้น! ทำไมเล่า? เจ้าคิดจะล้างแค้นแทนพวกมันหรือ? ฮ่าๆๆ... น่าขันสิ้นดี!”
หวังเจิ้งนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาด้วยท่าทางสุดแสนจองหอง
เขานั้นมั่นใจอย่างสุดตัวว่าเย่หยวนนั้นจะไม่อาจเทียบเคียงหลินเฉาเถียนได้
การกำเนิดแห่งเต๋าสวรรค์มันจบลงไปแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมามันย่อมจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดอีก!
เย่หยวนนั้นได้แต่นั่งรอความตายเท่านั้น
เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่คิดจะสนใจท่าทางใดๆ ของเย่หยวน
มิใช่แค่เขาไม่สนใจแต่เขานั้นกลับรู้สึกภาคภูมิเสียด้วยซ้ำ
เพราะการได้ขึ้นมาเหยียบหัวนักบุญฟ้าครามที่คนทั้งแผ่นดินบูชานั้นมันเป็นความรู้สึกที่สูงส่งอย่างมาก!
ไม่ไกลออกไปนั้นหลินเฉาเถียนก็ยิ้มกล่าวขึ้นตาม “หึๆ หากเจ้ามีปัญญาก็ลองชำระแค้นกับหวังเจิ้งต่อหน้าบรรพกาลผู้นี้ดูสิ!”
ฟุบ!
เสียงของหลินเฉาเถียนยังไม่ทันขาดคำไปร่างของเย่หยวนมันก็จางหายลง
ความเร็วที่แม้แต่แสงยังไม่อาจสะท้อนทัน!
แกรก!
Support your favorite authors and translators in webnovel.com