1778 ผีสวรรค์จุติ

บทที่ 1778 ผีสวรรค์จุติ

“เจ้าบอกว่าเผ่าอสูรมันเป็นได้แค่พวกชั้นต่ำสินะ?”

เย่หยวนหรี่ตาลงทันที สายตาที่เขาใช้จ้องมองชายชุดเทานั้นแสนจะเย็นชา

ชายชุดเทาเองก็เปลี่ยนสีหน้าไปเมื่อเห็นเช่นนั้น? “ทำไมเล่า? หากเจ้ากล้าสังหารข้าเจ้าคงไม่มีทางออกจากเขตแดนตัดขาดนี้ไปได้แน่! ข้าสีกงซิ่วเป็นศิษย์หลักของนิกายคุมวิญญาณ! หากเจ้ากล้าสังหารข้านิกายคุมวิญญาณคงไม่ปล่อยเจ้าให้มีชีวิตรอดต่อไปแน่!”

ตอนนั้นเองที่ชายชุดเทาหมดหวังที่จะต่อรองและคิดใช้แผนการข่มขู่เย่หยวนแทน

เย่หยวนบอก “ใครสนกันว่าเจ้าเป็นใคร? เจ้ากล้ามาลบหลู่น้องชายข้า ผลลัพธ์ของมันนั้นมีแค่ความตาย!”

ระหว่างพูดไปเย่หยวนก็คิดและเรียกให้เจ้าผีร้ายปรากฏร่างออกมาอีกครั้ง

ความเย็นเยือกที่ทิ่มแทงกระดูกผู้แผ่กระจายทำให้พื้นที่รอบๆ ค่อยๆ เย็นลงจงเกือบถึงจุดเยือกแข็ง

“เจ้าหนู เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าเราจะเป็นได้แค่แกะนั่งรอให้เชือด? นิกายคุมวิญญาณของเราเก่งกาจกว่าที่เจ้าจะคิดถึงมากนัก!”

สีกงซิ่วหัวเราะลั่นพร้อมปล่อยพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งออกมา

เมื่อเหล่าศิษย์คนอื่นๆ เห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ทำหน้าเหยเกออกมาในทันที