1753 ลูกเศรษฐีไม่รู้ค่าเงิน

1753 ลูกเศรษฐีไม่รู้ค่าเงิน

“อ่า ทำไมท่านผู้อาวุโสถึงพูดเช่นนี้เล่า? ข้าอ่านทุกสิ่งอย่างด้วยความจริงจังและตั้งใจนะ!” เย่หยวนตอบกลับไปอย่างจริงใจ

เพราะเขานั้นอ่านทุกสิ่งอย่างจริงจังไม่มีสิ่งไหนผิดพลาดหลุดรอดความเข้าใจของเขาไปได้จริงๆ

ชายชราผมขาวได้แต่หัวเราะ “จริงจัง? ตั้งใจ? เจ้าอ่านหลักพื้นฐานกว่าห้าร้อยสามสิบสองเรื่องในเวลาไม่ถึงสิบสี่วัน เฉลี่ยวันละสามสิบถึงสี่สิบเรื่อง แล้วเจ้ายังจะมีหน้ามาบอกว่าเจ้าอ่านอย่างจริงจังอีก?”

เย่หยวนนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นเขาจึงได้เข้าใจความหมายที่ชายแก่ต้องการสื่อและยิ้มออกมาอย่างขื่นขม “ผู้อาวุโส ข้าอ่านทุกอย่างด้วยความจริงจังและตั้งใจไม่ได้แค่เปิดผ่านๆ ตาจริงๆ!”

ชายชราเห็นอย่างชัดเจนว่าเย่หยวนนั้นมาพรสวรรค์เพียงใดและย่อมมีความคาดหวังต่อตัวเขาอย่างสูงยิ่ง

แต่ท่าทางนั้นของเย่หยวนในการอ่านทฤษฎีต่างๆ มันกลับทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก

ตอนนี้เมื่อมาตักเตือน อีกฝ่ายกลับยังไม่คิดที่จะยอมรับ เรื่องนี้มันยิ่งทำให้เขาไม่พอใจเข้าไปอีก