357 เทพอินทรี

บทที่ 357 เทพอินทรี

หมิงเวยไม่พอใจมาก “ซูถูหลอกข้างั้นหรือข้าเห็นว่าเขารูปงามดูสง่างามไม่เหมือนชาวหูเหรินคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนดีเสียอีกเจ้าค่ะ”

เชิ่งชีหัวเราะ “เขาเหมือนคนจงหยวน แต่เขาก็เป็นชาวหูเหรินที่เติบโตในทุ่งหญ้าจะเปรียบกันกับคุณชายหรือบุตรชนชั้นสูงได้อย่างไร แม่นางอย่าตัดสินคนที่รูปลักษณ์เพียงอย่างเดียวสิ”

หมิงเวยไม่พอใจ “ข้าแค่โกรธ! ทำไมเขาถึงเป็นเช่นนี้แสร้งทำตัวเช่นนั้นต่อหน้าข้า ข้าเลยคิดว่า...”

เชิ่งชีเข้าใจนางองค์ชายเจ็ดแห่งเผ่าหมาป่าหิมะรูปงามไม่เหมือนชาวหูเหริน อีกทั้งยังมีสถานะเป็นองค์ชาย ความปรารถนาของเด็กสาวจึงเป็นเรื่องที่ปกติมาก

เขาปลอบโยนนางด้วยรอยยิ้ม “เหตุใดแม่นางต้องสนใจด้วย องค์ชายแดนหูอย่างไรก็เป็นชาวหูเหริน หากแม่นางสามารถสร้างผลงานใหญ่ในที่นี้ได้ ด้วยความสามารถของท่านแล้วสามารถเป็นพระชายาในแดนจงหยวนได้เลย”

หมิงเวยอ้าปากค้างนางตอบไปว่า “พระชายาอะไรกันข้าไม่สนใจหรอก”

เชิ่งชีแอบยิ้ม “ก็จริง สิ่งที่เสวียนเหมินอย่างพวกเราต้องการไม่ใช่สิ่งนี้ แม่นางช่างให้ความสำคัญกับเรื่องนี้จริงๆ เป็นโชคดีของพวกเขาแล้ว”