318 สร้างเมือง

บทที่ 318 สร้างเมือง

หมิงเวยหลับไปอย่างรวดเร็ว นางถอดเสื้อคลุมออกแล้วกลิ้งลงบนเตียงไม่นานก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่สำหรับหยางชูเสื้อของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อส่วนกางเกงก็…

ไม่มีทางอื่นนอกจากลุกขึ้นไปชำระกาย

เพราะเรื่องนี้มันน่าอายมากเขาจึงไม่กล้าเรียกอาหว่านหรือเสี่ยวถงจึงทำได้เพียงแอบตักน้ำด้วยตนเองเงียบๆ เขาอาบลวกๆ รอบหนึ่งจากนั้นเปลี่ยนไปใส่เสื้อผ้าสะอาดแล้วกลับไปที่เตียง

พื้นที่มีจำกัดเตียงของเขามีขนาดไม่ใหญ่มากพอนางพลิกกายก็เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขาเสียแล้ว หยางชูรู้สึกเสียใจเหตุใดเมื่อครู่ถึงบอกให้นางถอดเสื้อคลุม ออกกันพออยู่แนบชิดกันเช่นนี้มันชัดเจนเกินไป…

เขาไม่ได้นอนเลยทั้งคืนจนกระทั่งรุ่งสางจึงมีอาการสะลึมสะลือ แต่ด้วยร่างกายเคยชินเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้วผ่านไปหนึ่งชั่วยามเขาก็ตื่นขึ้น

…………

อาหว่านนออกมาจากห้องพร้อมกับรอยคล้ำใต้ตาพอเห็นตัวฝูที่นั่งอยู่ในห้องโถงก็เลิกคิ้ว

ถึงจะอยากรู้อยากเห็นแต่นางก็ไม่คิดถามตัวฝู อาหว่านจึงไปทำงานอยู่ใกล้ๆ พลางลอบมองตัวฝูเป็นระยะ มีเสียงเคลื่อนไหวดังมาจากห้องใหญ่ และหยางชูก็ปรากฏตัวขึ้น