298 โต๊ะกลม

บทที่ 298 โต๊ะกลม

ฟู่จินถูกลักพาตัวไปที่รถม้าแล้วพบว่านักเรียนของเขาที่ดำรงตำแหน่งจินจ้วอิ๋นก็อยู่ในรถด้วย เมื่อเห็นเขาขึ้นมาอีกฝ่ายก็ยิ้มและคารวะเขา “อาจารย์ พักที่จวนหลู่เซียงเป็นอย่างไรบ้างขอรับ”

ฟู่จินที่สะสมความไม่พอใจมานาน ในที่สุดก็ระเบิดขึ้นเมื่อมีเรื่องหนึ่งมาจุดชนวน

“เจ้ามีเรื่องอะไร ทำไมไม่พูดคุยกันดีๆ”

เจี่ยงเหวินเฟิงไหวไหล่ด้วยท่าทางไร้เดียงสา “ท่านหนิงไม่ได้พูดกับท่านดีๆ หรอกหรือ”

หนิงซิวที่อยู่นอกรถตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “อืม...ข้าบอกว่าใต้เท้าเจี่ยงทราบเรียบร้อยแล้ว”

“...” ฟู่จินลูบแขนเสื้อที่ฉีกขาดแล้วยิ้ม “ข้าประมาทเลินเล่อเอง พวกเจ้าบอกว่ามีเรื่อง เรื่องอะไรงั้นหรือ”

“ศิษย์ไม่ได้จะพูด เป็นผู้อื่นพูด” เจี่ยงเหวินเฟิงกล่าวจบ หนิงซิวก็ตวัดแส้และรถม้าก็พุ่งไปข้างหน้า

หลังจากนั้นก็ไม่มีผู้ใดพูดอะไรอีก พวกเขาออกจากประตูเมืองอย่างราบรื่นและมุ่งหน้าไปยังชานเมือง ฟู่จินมองดูทิวทัศน์ที่ส่องประกาย และค่อยๆ เข้าสู่ถนนบนภูเขาที่กว้างใหญ่

“เสวียนตูกวัน” เขาครุ่นคิด