268 ตราประทับ

บทที่ 268 ตราประทับ

เมื่อแยกตัวกับหนิงซิวหมิงเวยก็ไปที่ศาลาว่าการ ฟ้าเพิ่งสว่างนางจึงรออยู่ด้านนอกสักพักก่อนจะเห็นคนที่คุ้นเคย

“ใต้เท้าเหลย!” เมื่อเหลยหงเห็นนาง เขาก็ทั้งตกใจและประหลาดใจ

“แม่นางหมิง ท่าน...”

หมิงเวยย่อกายคารวะเขา “ข้ามาขอพบใต้เท้าเจี่ยงเจ้าค่ะ”

เจี่ยงเหวินเฟิงตื่นนานแล้วเมื่อได้รับตำแหน่งจิงจ้าวอิ๋นเขาก็ค่อนข้างขยัน เขาตื่นนอนก่อนรุ่งสางเพื่อทำงานและกว่าจะได้พักผ่อนก็เที่ยงคืน เขามีเรือนในเมืองหลวง แต่ตอนนี้เขานอนที่ศาลาว่าการจึงไม่จำเป็นต้องกลับไป

“แม่นางหมิงเช้าขนาดนี้มีเรื่องสำคัญงั้นหรือ” หมิงเวยพยักหน้า

เจี่ยงเหวินเฟิงพานางไปที่ห้องทำงานของเขาและบอกให้เหลยหงคอยคุ้มกันข้างนอก หมิงเวยขอยืมพู่กันและปากกาจากนั้นก็วาดรูปตราประทับแล้วส่งให้เขา “ข้าต้องการตามหาเจ้าของตราประทับอันนี้ใต้เท้าช่วยข้าคิดหาวิธีได้หรือไม่เจ้าคะ”

เจี่ยงเหวินเฟิงรับมามองและมองอย่างละเอียด “ตราประทับนี้ข้ารู้สึกคุ้นอยู่เล็กน้อย...”

เป็นเรื่องน่าประหลาดใจหมิงเวยรีบถาม “ท่านเคยเห็นหรือเจ้าคะ”