261 โอกาส

บทที่ 261 โอกาส

เจียงเชิ่งไม่คิดเลยว่าฮ่องเต้จะประกาศพระราชโองการได้รวดเร็วฉับไวเช่นนี้

แต่อวี้หยางมาหาเขาด้วยความตื่นตระหนกอีกครั้ง “ไท่จื่อๆ!”

เจียงจื่อโกรธจนอยากจะเตะอีกฝ่าย “เหตุใดเจ้าถึงวิ่งมาอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ต้องการให้ร้ายข้าหรือ”

อวี้หยางรีบขออภัย “กระหม่อมผิดไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ แต่กระหม่อมไม่ใจร้อนไม่ได้! ไท่จื่อ ฝ่าบาทประกาศพระราชโองการให้เสวียนเฟยสืบทอดตำแหน่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เจียงเชิ่งพูดอย่างเย็นชา “สืบทอดก็สืบทอดสิ ก็แค่เจ้าสำนักเล็กๆ มีอะไรยอดเยี่ยมกัน”

เขาน่ารำคาญจริง! อวี้หยางผู้นี้เป็นคนไร้ประโยชน์โดยแท้

พูดตามตรงตำแหน่งเจ้าสำนักในเสวียนตูกวันไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลย หากทำให้อวี้หยางสามารถนั่งตำแหน่งนี้ได้ก็จะมีคนมากมายที่คอยช่วยเขาพูดต่อหน้าเสด็จพ่อ แต่เสวียนเฟยกลับได้รับตำแหน่ง สำหรับเขาแล้วไม่เสียหายอะไร รอให้เขาได้รับตำแหน่งเสวียนเฟยคงไม่คิดทำอะไรเขาใช่หรือไม่

สิ่งที่เขากลัวคือเรื่องที่เขาทำไว้ก่อนหน้านี้!