256 ไม่เสียใจ

บทที่ 256 ไม่เสียใจ

หลังเสวียนเฟยออกไปแล้วภายในห้องโถงตกอยู่ในความเงียบ

ผ่านไปสักพักฮ่องเต้ถามขึ้นมาว่า “กุ้ยเฟยล่ะ”

ว่านต้าเป่าตอบ “เหนียงเหนียงเสวยพระกระยาหารเสร็จก็เสด็จไปวาดภาพแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ชะงัก “งั้นหรือ กุ้ยเฟยจะทำสิ่งใดได้อีกเล่า ความเงียบเหงาในวังเช่นนี้ โชคดีที่นางยังมีสิ่งที่ชอบให้ทำบ้าง”

ว่านต้าเป่ายิ้มแต่ไม่พูดอะไร เขาเข้าไปสวมเสื้อคลุมให้ฮ่องเต้และมุ่งหน้าไปที่ศาลา

เผยกุ้ยเฟยกำลังวาดรูปอยู่จริงๆ สีหมึกดำแต่งแต้มเป็นภาพยอดเขาที่สวยงาม และทางเดินบนภูเขาที่คดเคี้ยวนำทางไปสู่ยอดเขาที่สูงสุดโดยตรง

ให้ความรู้สึกสูงเสียดและหนาวเหน็บอย่างบอกไม่ถูก

“ฝ่าบาท” เผยกุ้ยเฟยวางพู่กันลงแล้วย่อกายถวายบังคม

ฮ่องเต้ยิ้ม “ดูเหมือนเจิ้นจะมารบกวนเจ้า”

เผยกุ้ยเฟยส่ายหน้าแล้วยิ้ม “หม่อมฉันวาดเสร็จแล้วเหลือให้พวกนางมาเก็บของเท่านั้นเพคะ” นางในเดินเข้าไปเก็บเครื่องมือวาดภาพ พวกนางเก็บของอย่างเรียบร้อยและเดินออกไปทีละคน

ในศาลาเล็กๆ ที่อบอุ่นมีเพียงฮ่องเต้และกุ้ยเฟยเท่านั้น

กุ้ยเฟยเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายไม่สู้ดีจึงถามออกไป “ฝ่าบาทเป็นอะไรไปหรือเพคะ ไม่สบายพระทัยตรงไหนหรือ”