187 ซากกระดูกศพ

บทที่ 187 ซากกระดูกศพ

เกี้ยวขุนนางหยุดที่ปลายสะพาน จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ยกม่านขึ้น “ถึงแล้วขอรับ”

หมิงเวยหันหน้ากลับไปแล้วยิ้ม ขุนนางที่ลงจากเกี้ยวนั้นหากไม่ใช่เจี่ยงเหวินเฟิงแล้วจะเป็นผู้ใดได้

“ท่านยิ้มอะไร” หยางชูมองนางอย่างเย็นชา

หมิงเวยแตะแก้มตนเอง “ปิดบังใบหน้าอยู่เช่นนี้ท่านเห็นด้วยหรือว่าข้ากำลังยิ้ม”

เขาร้องเฮอะก่อนเอ่ย “หรี่ตาแคบเช่นนี้ไม่ใช่ยิ้มแล้วจะอะไร”

“....” หมิ่งเวยได้แต่นิ่งอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก

“ใต้เท้า” เกาฮ่วนและตี๋ฝานเดินเข้ามาคารวะ

เจี่ยงเหวินเฟิงพยักหน้า “สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง”

เกาฮ่วนอยู่ฝ่ายคดีอาญาเพราะฉะนั้นเหตุการณ์นี้อยู่ในความรับผิดชอบของเขาจึงรายงานสถานการณ์ออกไป “พวกเราจับอสูรน้ำได้แล้วขอรับแล้วเรายังพบซากกระดูกศพจำนวนมากที่อุโมงค์ใต้สะพาน ซากกระดูกบางส่วนได้รับบาดเจ็บก่อนเสียชีวิตไม่ได้เป็นของคนที่จมน้ำเสียทั้งหมดขอรับ” เจี่ยงเหวินเฟิงหันไปมองอสูรน้ำ

เจี่ยงเหวินเฟิงได้ยินเสียงคนเดินมาทางนี้แล้วก็เห็นว่าเป็นหยางชูและหมิงเวยที่เดินเข้ามาจึงพยักหน้าให้ “คุณชาย แม่นางหมิง”