159 เจ้าทำได้

บทที่ 159 เจ้าทำได้

“คุณหนู!” ตัวฝูร้องเรียก

หมิงเวยยิ้มแล้วพยักหน้าให้ “ทำได้ดี”

ตัวฝูเพิ่งเรียนรู้เคล็ดวิชามาไม่นาน แต่เพราะนางมีชะตาชีวิตที่พิเศษ อีกทั้งยังกลืนพลังของปีศาจเข้าไปอีกจะไปเปรียบเทียบกับมือใหม่ทั่วไปได้อย่างไร

ชิงหลินไม่อยากจะเชื่อ

นางหมกมุ่นอยู่กับเส้นทางนี้มานานกว่ายี่สิบปี แม้แต่เซียนจากเสวียนเหมินก็ไม่อาจเทียบนางได้แล้วเหตุใดถึงได้มาถูกสาวใช้ที่ไม่ได้ศึกษาเคล็ดวิชาอย่างจริงจังทำลายเอาได้

“เอาล่ะ อย่าล่าช้าไปกว่านี้เลยเดี๋ยวฟ้าจะมืดเข้าจริงๆ!” หยางชูพูดขึ้น

เมื่อมองทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้าแววตาของเขาเป็นประกายเย็นเยียบ “จับเป็นได้ให้จับเป็น จับเป็นไม่ได้ก็จับตายไปเลย!”

เมื่อได้ยินคำสั่งนี้ธนูหน้าไม้ถูกบรรจุยกขึ้นเตรียมยิง สีหน้าของทั้งสามคนที่ถูกล้อมรอบเปลี่ยนไป

“ไป!” ซูรื่อฉู่ตะโกนร่างของเขาแวบหายไปเสมือนกลายเป็นวิญญาณและกำลังจะหลบหนี หนี่ถู่ฝูขว้างเทพสายฟ้าออกไปสองสามลูกและหนีหายตามไปอย่างรวดเร็ว

ชิงหลินสะบัดแส้ขนหางจามรีแล้วหมอกสีดำก็ปรากฏขึ้นมา

เหลยหงสั่งออกไปโดยไม่ลังเล “ยิง!”