บทที่ 149 สถานีส่งสาร
ฝนตกหนักอย่างกับฟ้ารั่ว เหลยหงอยู่ในชุดกันฝนเขาสั่งการเจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่คุ้มกันให้ทำอะไรบางอย่าง พวกเขาโชคไม่ดีเอาเสียเลยเดินทางออกจากตงหนิงได้เพียงหนึ่งวันฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก
เจ้าหน้าที่ ผู้ติดตาม นักโทษ ครอบครัว...ซึ่งมีจำนวนไม่น้อยที่สถานีส่งสารนั้นมีคนอัดแน่นอยู่เต็มไปหมด พวกเขาคาดเดาสถานการณ์เช่นนี้ออกนานแล้วจึงได้พกกระโจมมาจำนวนมาก แต่เมื่อฝนตกกระโจมที่เดิมทีอยู่อย่างอึดอัดอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งอึดอัดมากขึ้นไปอีก มีเจ้าหน้าที่มารายงานเขาว่า “ใต้เท้า ห้องเต็มแล้วขอรับ”
เหลยหงมองไปยังรถลากคันเล็ก “ย้ายไปอีกห้อง” เจ้าหน้าที่รู้สึกลำบากใจ “ย้ายไม่ได้แล้วขอรับ แค่โรงเก็บไม้ก็เต็มแล้วขอรับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เอาห้องของข้าไป” เขาพูดโดยไม่ลังเล
“คือ...”
“ทำตามที่ข้าบอกซะ”
“ขอรับ” เจ้าหน้าที่เพิ่งตอบรับคำก็เห็นอาหว่านเดินกางร่มมาทางนี้ “ไม่จำเป็น คุณชายได้เตรียมพร้อมเอาไว้แล้วเจ้าค่ะ” แล้วนางก็เดินผ่านเหลยหงไปพูดคุยกับเด็กรับใช้ของจี้หลิง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com