132 ผู้สมรู้ร่วมคิด

บทที่ 132 ผู้สมรู้ร่วมคิด

หมิงเวยยิ้มเย็นแล้วหันกลับมา “เอาล่ะ พูดต้นสายปลายเหตุกันจบแล้ว ถึงเวลาคิดบัญชีเสียที!”

นางกวาดตามองไปทั่วแล้วหยุดอยู่ที่นายท่านหก เมื่อเห็นนางค่อยๆ ก้าวเข้ามาหาตนเอง นายท่านหกก็มีสีหน้าหวาดกลัว

แท่งหยกของเขาถูกหมิงเวยทำลายด้วยน้ำมือของนางเอง พอเห็นหน้านางเขาก็รู้สึกเจ็บที่ท้องน้อย

“เจ้าจะทำอะไร” เขาร้องถาม

หมิงเวยหลุบสายตาลง “ผู้ที่สมควรตายเป็นคนแรกก็คือท่าน หากไม่มีเดรัจฉานอย่างท่าน ท่านแม่คงไม่ต้องตกไปอยู่ในจุดที่แม้แต่ความตายก็ยังไม่สามารถทำได้”

น้ำเสียงของนางเรียบนิ่ง แต่นายท่านหกได้ยินก็รู้สึกหนาวสั่นในใจ โชคดีที่ทันใดนั้นสายตาของนางก็เลื่อนไปมองนายท่านสอง

“ส่วนท่านเป็นคนที่สองที่ผลักนางตกลงไปในนรก!” นายท่านสองก้มหน้าลงไม่กล้ามองนาง หมิงเวยแค่นหัวเราะแล้วมองนายท่านสามที่ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง

“ท่าน...แน่นอนว่าคนสุดท้ายที่สมควรตายก็คือท่าน! เพื่อความทะเยอทะยานของตนเองแล้วแกล้งตายถอนตัวออกมา มองดูภรรยาตนเองตกอยู่ในนรก ไม่แม้แต่จะยื่นมือออกไปช่วยเท่านั้นซ้ำยังผลักนางลงไปอีก!”