ตอนที่ 109

ตอนที่ 109 หาเรื่องบอสอิ๋ง จุดจบอนาถ

ดวงตาของฟู่อวิ๋นเซินวูบไหวเล็กน้อย เขาจะลุกขึ้น

แต่แรงของมือนั้นกลับมากจนน่าประหลาด ไม่ปล่อยให้เขาขยับ

อิ๋งจื่อจินเงยหน้ามองเขา ครั้งนี้พูดสามคำ “ห้ามขยับนะ”

เธอก้มหน้าลงอีกครั้ง มืออีกข้างยังคงถือเข็มเงิน ปลายเข็มทิ่มลงไปบนจุดลมปราณหลายแห่ง

ราวกับสิ่งที่เธอโอบอยู่ไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นกระดานปักผ้า

“เด็กน้อย...” ฟู่อวิ๋นเซินขมวดคิ้ว น้ำเสียงกึ่งหยอกล้อ “แบบนี้ถือว่าฉวยโอกาสอย่างเปิดเผยหรือเปล่า”

พอเขาพูดจบก็ถูกเข็มทิ่มอีกครั้งบนจุดลมปราณอีกแห่ง

แรงที่มือมากกว่าเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด

ฟู่อวิ๋นเซินร้องซี้ดเบาๆ จากนั้นก็เงียบ

เขาเชื่อว่า ถ้าเขายังพูดอะไรอีก เด็กน้อยของเขาอาจส่งเขาขึ้นสวรรค์ด้วยเข็มเล่มเดียวได้

แบบที่ไม่เหลือเยื่อใยแม้แต่น้อย หน้าหล่อๆ ก็ไม่มีประโยชน์

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ร่างกายของฟู่อวิ๋นเซินจากที่หดเกร็งก็ผ่อนคลายลง

สักพักเขาก็หลุบตาลง

ทั้งสองคนนั่งอยู่บนพื้น แต่ระยะห่างของความสูงไม่ต่างจากตอนยืนเท่าไร

ศีรษะของอิ๋งจื่อจินอยู่ประมาณคางของเขา ในระหว่างฝังเข็ม เส้นผมสลวยของเธอได้ปลิวมาถูกใบหน้าของเขาอยู่เรื่อยๆ