0283 หยวนอิงเป็นรูปร่าง

บทที่ 283 หยวนอิงเป็นรูปร่าง

“เพ้ย หรือนึกว่าเจ้าปากใหญ่ก็จะกินข้าได้? ฮึ ดูถูกข้ามากไปแล้ว” จินเฟยเหยายืนอยู่ในกระท่อม ด่าทออย่างดุร้าย

หลังจากด่าเสร็จ นางก็ยื่นมือมาดู ในที่สุดอุ้งเท้าก็กลับคืนเป็นมือมนุษย์

ในใจจินเฟยเหยามีความรู้สึกหลากหลายผสมปนเป หลายสิบปีแล้ว พูดตามตรง ตอนอากาศร้อน มีขนทั้งตัวก็ร้อนมากจริงๆ ถึงฤดูหนาวจะอบอุ่น ทว่าพออาบน้ำขึ้นมาก็ยุ่งยาก

นางแสดงอานุภาพแห่งการกินในห้วงการรับรู้ กลืนกินเทาเที่ยลงไปอย่างยากลำบาก จินเฟยเหยาเข้าใจ นี่ไม่ใช่พละกำลังของตนเอง เมื่อนางกับเทาเที่ยพัวพันกัน ตอนเจ้ากัดข้าคำหนึ่ง ข้าก็กัดเจ้าคำหนึ่ง ในท้องนภาของห้วงการรับรู้พลันมีวงเวทลวดลายซับซ้อนอันหนึ่งปรากฏขึ้น

จินเฟยเหยาไม่รู้ว่าวงเวทนี้มาจากที่ใด แต่กลับปกคลุมเทาเที่ยไว้ภายใน และนางก็เริ่มท่องคาถาท่อนหนึ่งขึ้นมาเอง คาถาที่ไม่คุ้นเคยแต่กลับคุ้นเคย คุ้นเคยแต่กลับไม่เคยเรียนรู้มาก่อน

ท่องคาถาจบ เทาเที่ยร้องคำรามร่างหดเล็กลงทุกที ค่อยๆ กลายเป็นเทาเที่ยที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ สุดท้ายก็บินเข้าไปในปากของจินเฟยเหยาเอง