0934 ต่อสู้ร่วมกันอีกครั้ง!

ตอนที่ 934 ต่อสู้ร่วมกันอีกครั้ง!

หลินยื่นมือออกไปสัมผัสเกราะอย่างแผ่วเบา

ทั่วเกราะพังทลายกลายเป็นส่วนประกอบจำนวนมากก่อนมาสวมบนร่างของนาง

หลินสวมถุงมือสีแดงร้อนแรงอีกครั้ง

นางกำหมัดหลวมๆ

เปลวเพลิงร้อนแรงพวยพุ่งจากถุงมือก่อนปกคลุมทั่วร่างนางอย่างรวดเร็ว

“น่าสนใจ ถุงมือเหมือนกับหมัดธาตุหายากจริงๆ”

หลินขยับเล็กน้อยขณะกล่าวช้าๆ

ในเปลวเพลิง กลิ่นอายของนางกำลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

น้ำพุหนุ่มสาวนิรันดร์เป็นอุปกรณ์รักษาที่หาได้ยากยิ่ง มันจะรักษาบาดแผลทั้งหมดบนร่างกายของนางได้ในเวลาอันสั้น

ตอนนี้ สภาพของหลินฟื้นฟูสู่ระดับสูงสุดตอนที่นางเคยเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์มาก่อน

ตอนได้รับบาดเจ็บสาหัสจนทำได้เพียงขยับกำปั้น หลินสามารถระเบิดสัตว์ประหลาดระดับนภายามค่ำได้ด้วยหมัดเดียว

ดังนั้น หลังจากฟื้นคืนพละกำลังทั้งหมดแล้ว นางจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน

หลินไม่ตั้งท่า เพียงยืนอยู่ที่เดิมสบายๆ เพื่อกันกู่ฉิงซานเอาไว้ข้างหลัง

นางมองสัตว์ประหลาดที่กำลังใกล้เข้ามาก่อนพึมพำว่า

“เปลวเพลิงเป็นตัวแทนการทำลายล้าง ข้าจำได้ว่า…หมัดธาตุคล้ายกับสูญหายไปแล้ว”

นางกำหมัดด้วยมือข้างหนึ่งก่อนกระแทกใส่ท้องนภาจากไกลๆ หลายสิบไมล์!

ฉากอันเหลือเชื่อเกิดขึ้น

จากไกลๆ นางเห็นกลุ่มเปลวเพลิงเจิดจ้าคล้ายกับดาวตกพุ่งขึ้นสู่ท้องนภา เผาไหม้หมู่เมฆตามทางก่อนออกจากโลกโดยตรง

สัตว์ประหลาดที่พุ่งเข้าหาหลินและกู่ฉิงซานถูกเผาเป็นเถ้าถ่านทันทีที่เห็นเปลวไฟ

เมื่อดาวตกเพลิงผ่าน มิติพังพินาศ ทุกสรรพสิ่งถูกทำลาย สัตว์ประหลาดที่ซ่อนลึกอยู่ในท้องนภาถูกกลืนกินโดยเปลวเพลิงจนสิ้น

แสงไฟเจิดจ้าเป็นประกายยิ่งออกจากโลกนี้อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น มันก็สร้างภาพมายาจนทำให้โลกพลันมืดมิด

ท้องนภาเริ่มพังพินาศ

ทุกสรรพสิ่งถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน มิติพังทลาย

“วิชาหมัดธาตุทิ้งผลกระทบไว้มากขนาดนี้เลย แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถควบคุมพละกำลังได้ ข้านี่มัน…” หลินบ่นกับตัวเองเบาๆ

โลกเงียบสงัด

นางยืนอย่างเงียบงัน มองท้องนภาอันปั่นป่วนอันโดดเดี่ยวที่ปรากฏขึ้นมาอย่างช้าๆ

ทันใดนั้น เงาของต้นไม้ยักษ์ปรากฏขึ้นระหว่างสวรรค์กับปฐพี

เศษใบไม้เรืองแสงสีเขียวมรกตตกลงมาก่อนรวมกันเป็นถ้ำที่มีแสงสีเขียวพุ่งออกมา

เงาของต้นไม้ใหญ่คงอยู่เพียงสักพัก จากนั้นก็หายไปช้าๆ

ใบไม้สีเขียวทั้งหมดกระจายออกไปทุกทิศทาง

เมื่อใบไม้ทั้งหมดร่วงลงมา เด็กผู้หญิงในชุดกระโปรงยาวและมีท่วงท่าสง่าปรากฏขึ้นตรงหน้าหลิน

เด็กผู้หญิงมีดวงตาละเอียดอ่อนและฉลาดหลักแหลม คางแหลม ไว้ผมหางม้า ไม่มีเครื่องประดับตามร่างกาย

นางดูเรียบง่ายและอ่อนเยาว์นัก แต่นางเผยบรรยากาศสง่างามระหว่างที่ได้พบกัน

เด็กผู้หญิงเผยรอยยิ้มอ่อนหวานออกมา “สวัสดีพี่สาว ข้าคือลอร่า!”

“สวัสดี ข้าชื่อหลิน” หลินทักทายลอร่าแล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “น้ำพุที่เจ้าให้ข้ามาฟื้นฟูร่างกายได้อย่างสมบูรณ์เลย ขอบคุณมากเลยนะ”

ลอร่ามองรูปลักษณ์ที่จริงจังของอีกฝ่ายก่อนจะลอบพยักหน้าอยู่ในใจ

ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งกว่าทุกชีวิตในโลกเก้าร้อยล้านชั้นจนแทบจะสามารถเทียบเท่าสัตว์ประหลาดหุบเหวเหล่านั้นได้ แต่ความขัดแย้งนั่นเห็นได้ชัด นางไม่คิดว่าทุกสิ่งจะตัดสินได้เพียงเพราะพละกำลัง

ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงสามารถอยู่กับพี่ชายได้

หรือก็คือ…

ลอร่าครุ่นคิดแล้วถามว่า “พี่สาว เจ้าเป็นคนรักของพี่ชายข้าหรือเปล่า”

“คนรักคืออะไรหรือ” หลินถามด้วยความสับสน

“พูดง่ายๆ ก็คือแฟน คือภรรยานั่นแหละ”

“อา ไม่ใช่! ข้าเป็นพี่สาวของเขา ต่างพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันในโลกเก้าร้อยล้านชั้นเพื่อตามหาญาติที่หายตัวไป”

ไม่ว่าจะกรณีไหน หลินยังคงยึดตามบทที่เคยคุยกับกู่ฉิงซานก่อนหน้านี้

สีหน้าของลอร่ายังเหมือนเดิม แต่ลึกๆ ก็ประหลาดใจ

นี่มันไม่ถูก พี่ชายเป็นลูกกำพร้าเหมือนกับนางนี่

ดูท่าผู้หญิงคนนี้จะมีบางสิ่งที่ปกปิดจากนางอยู่

ทว่า นางดูการต่อสู้เมื่อครู่ด้วยสมบัติพิเศษแล้ว นางมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้กำลังปกป้องพี่ชายอยู่จริง

นางคอยอยู่ข้างพี่ชาย

ช่างเถอะ นางอาจจะมีเรื่องยากลำบากก็ได้ นี่อาจจะเป็นสิ่งที่ตัดสินใจแล้วหลังจากได้สนทนากับพี่ชาย

มันเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่ต้องตื่นตัวกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก

ถ้าเป็นแบบนี้ นางก็จะไม่ถามให้มากความ ขอแค่ไม่มีปัญหากับนิสัยของพี่ชายก็เกินพอแล้ว

พอคิดได้ดังนี้ ลอร่าพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “แสดงว่าเจ้าเป็นพี่ข้าสินะ”

นางหยิบกระเป๋าใบเล็กออกมาจากที่ใดไม่ทราบ ศีรษะก้มต่ำก่อนเลือกหยิบของที่อยู่ข้างในออกมา

“ของขวัญทักทายสำหรับพี่สาวของกู่ฉิงซาน อย่าอายไปเลย…”

หลินมองนางอย่างจริงจัง ในใจแอบหัวเราะเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้ นางได้รับบาดเจ็บทางร่างกายและต้องต่อสู้อย่างเร่งด่วน ส่งผลให้อีกฝ่ายส่งน้ำพุกับอุปกรณ์มาเสริมให้

ความจริง นางเป็นคนที่ไม่แยแสมาตลอด ไม่ใช่คนที่โหยหาความมั่งคั่ง

ในช่วงชีวิตอันยาวนาน นางไล่ตามวิชายุทธ์ ความยุติธรรมและการแก้แค้น

ดังนั้นถ้าอีกฝ่ายมอบบางสิ่งมาให้ คงดีกว่าถ้าจะปฏิเสธแต่เนิ่นๆ

ความจริง สิ่งสำคัญสำหรับผู้คนคือการแสวงหาทางวิญญาณ ส่วนสิ่งของไม่จำเป็นต้องมีให้มากนัก

นี่เป็นทัศนคติของนางที่คงเส้นคงวามาตลอด

หลินครุ่นคิดอย่างสงบ

ตอนนี้ น้ำเสียงประหลาดใจของลอร่าดังขึ้น

“จริงสิ!”

นางหยิบกระจกบานใหญ่ออกมาก่อนวางตรงหน้าหลิน

“พี่สาว นี่คือโลกกระจก”

“เจ้าบอกว่า…โลกหรือ”

“ใช่ โลกใบนี้ไม่ใหญ่นัก มีเนื้อที่เพียงห้าล้านตารางกิโลเมตรเท่านั้น ทั้งหมดอยู่บนชายฝั่งทอง มีนักชิมห้าอันดับแรก ช่างทำผมเจ็ดคน นักออกแบบเครื่องประดับสิบห้าคน นักวิทยาศาสตร์ยี่สิบสี่คนและนักออกแบบแฟชั่นสามสิบหกคนจากโลกเก้าร้อยล้านชั้น โลกทั้งใบเต็มไปด้วยเสื้อผ้า กระเป๋า อัญมณีและอื่นๆ ที่มีชื่อเสียงและทันสมัย ตอนที่เจ้าว่างก็สามารถไปจิบชายามบ่ายได้ เจ้าสามารถเรียกให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ทำในสิ่งที่ต้องการได้เลย”

“แต่ทำไมถึงมีนักวิทยาศาสตร์ล่ะ” หลินอดที่จะถามไม่ได้

ลอร่าตอบว่า “เพราะเรื่องเฉพาะทางก็ต้องให้คนเฉพาะทางเป็นคนจัดการ อย่างเช่นซูเปอร์สปอร์ตคาร์ที่เท่ที่สุด กระสวยอวกาศที่เท่ที่สุด อุปกรณ์นวดผ่อนคลายระดับยีนที่ผ่อนคลายที่สุดและแม้แต่อุปกรณ์สื่อสารเทคโนโลยีที่มีชื่อเสียงที่สุด พวกเขาจะให้คำแนะนำและตระเตรียมสิ่งต่างๆ ให้เจ้า”

หลินพูดไม่ออก

ลอร่าผลักกระจกไปทางฝั่งหลินแล้วโน้มน้าว “โลกนี้มีค่าไม่มากนัก แต่มันเต็มไปด้วยสิ่งของสำหรับผู้หญิง ข้าคิดว่าพี่สาวจะต้องได้ใช้แน่ มันอยู่ในความดูแลของข้านิดหน่อยด้วย โปรดรับไว้แล้วเข้าไปด้วยกันเถอะ”

“…เจ้าช่างเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักเสียจริง” หลินกล่าว

นางวางกระจกบานใหญ่ไว้ในมิติส่วนตัว

หลินครุ่นคิดสักพัก จากนั้นกล่าวว่า “ตอนเจอกันครั้งแรก ข้าไม่มีอะไรจะให้น้องสาวเลย แต่ในเมื่อเจ้าให้ข้าแล้วก็…”

นางยื่นมือออกไปวาดอักขระแสงในความว่างเปล่า จากนั้นเอามือลูบแล้วกดลงบนฝ่ามือของลอร่า

“พี่สาว นี่คืออะไรหรือ”

ลอร่าถามด้วยความประหลาดใจ

อักขระแสงตกลงบนฝ่ามือของนางก่อนหายไปทันที

ถ้าอักขระนี้อันตราย ต้นไม้หนามโบราณจะปรากฏขึ้นเพื่อปกป้องทันที

ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบ ต้นไม้หนามโบราณยังคงเงียบ

“นี่คือวิชาหมัดประจำตัวข้า ยามที่เจ้าตกอยู่ในหายนะ มันจะทำงานเองเพื่อปกป้องเจ้า” หลินกล่าว

ลอร่าคำนับจากใจจริงก่อนขอบคุณ “ขอบคุณนะพี่สาว!”

ว่าไปนั่น พลังของผู้หญิงคนนี้สุดจะจินตนาการ ตอนนี้จุดจบกำลังใกล้เข้ามา นางให้การสนับสนุนด้วย นี่ย่อมเป็นประโยชน์ที่ใคร ๆ ต่างก็ใฝ่ฝันถึงอย่างแน่นอน

ทันใดนั้น ทั้งสองมองหน้าพร้อมกัน

พวกนางหันมามองด้านหลัง

พวกนางเห็นว่ากู่ฉิงซานได้สติแล้ว แถมยังส่งยิ้มแล้วมองมาที่ทั้งสองด้วย

“กู่ฉิงซาน!”

ลอร่ากรีดร้องขณะกระโจนเข้าใส่

กู่ฉิงซานคว้าลอร่าไว้ แตะศีรษะแล้วยิ้มออกมา “ช่วงนี้เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”

“ฮือๆ ไม่ดี ไม่ดีเลยล่ะ”

“เกิดอะไรขึ้น!”

“การเป็นราชินีมันยากเกินไป”

“มาคุยกัน เจ้าลำบากอย่างไรหรือ?”

“ทุกวันจะมีโลกนับไม่ถ้วนอยากมาติดต่อกับอาณาจักรข้า ข้าไม่แม้แต่จะสนใจพวกเขาด้วยซ้ำ แต่พวกเขายังไม่รู้จักอายและยืนกรานที่จะสร้างความสัมพันธ์ทางการทูตกับข้า มันช่างน่าหงุดหงิดจริง ๆ”

“ฮ่าๆ รีบๆ ชินเข้าล่ะ” กู่ฉิงซานยิ้ม

“กู่ฉิงซาน ที่ข้ามาหาเจ้าเป็นเพราะวันสิ้นโลกกำลังใกล้เข้ามา ข้าต้องการคนมาสู้ร่วมกับข้า” ลอร่ากล่าว

“สถานการณ์ในโลกเก้าร้อยล้านชั้นตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง” กู่ฉิงซานอดที่จะถามไม่ได้

“แย่มาก! สัตว์ประหลาดหุบเหวทรงพลังทั้งหมดทำการรุกรานโลกเก้าร้อยล้านชั้น มีเพียงตัวตนพิเศษเพียงจำนวนหยิบมือเท่านั้นที่สามารถขัดขืนพวกมันได้” ลอร่ากล่าว

“แล้วอาณาจักรหนามล่ะ”

“พวกเราอยู่ในส่วนลึกของพื้นที่เอกฐาน มีหนาม ต้นไม้โบราณและเขตอาคมธรรมชาติอันตรายมากมาย พวกเราอยู่ใกล้กับหุบเหวโกลาหลของเศษเสี้ยวโลก ศัตรูตัวไหนที่มาจะต้องชั่งใจให้ดี”

“หุบเหวโกลาหลของเศษเสี้ยวโลกหรือ อ๋อ ข้าจำได้ล่ะ เกราะของราชาหนามคือกษัตริย์รุ่นก่อนของเจ้า ถูกพบในที่พักพิงหมื่นโลกในหุบเหวโกลาหลของเศษเสี้ยวโลก คอยทำหน้าที่ปกป้องที่นั่น”

“ใช่ ดังนั้นอาณาจักรหนามในตอนนั้นจึงปลอดภัย แต่ข้าได้เห็นสัตว์ประหลาดน่าสะพรึงจากหุบเหวผ่านสิ่งต่างๆ มากมาย พวกมันกำลังเดินทางมาโลกเก้าร้อยล้านชั้นอย่างต่อเนื่อง ถ้าสัตว์ประหลาดทั้งหมดมาเช่นกัน อาณาจักรหนามก็จะตกอยู่ในอันตราย!”

ด้วยสีหน้าจริงจังบนใบหน้าขนาดเล็กของลอร่า นางกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “กู่ฉิงซาน ตอนนี้ข้าขอต่อสู้เคียงข้างกับเจ้าอย่างเป็นทางการ เจ้ายอมรับหรือไม่”

ขณะมองนาง กู่ฉิงซานหัวเราะแล้วตอบว่า “ต้องมีอีกหลายโลกที่อยากต่อสู้เคียงข้างกับราชินีลอร่าอย่างแน่นอน”

เมื่อเห็นเขาจริงจัง ลอร่าอดที่จะผ่อนคลายไม่ได้ก่อนพึมพำว่า “ข้าไม่อยากรวมกับพวกเขา พวกเขาทุกคนไม่แตกตื่นก็แสร้งทำตัวสงบไม่ก็คิดอะไรไม่เป็น ข้าเห็นล่ะของขึ้นจริงๆ ”

นางและกู่ฉิงซานประสบกับหายนะความเป็นความตายมาด้วยกัน ได้เป็นสักขีพยานตอนกู่ฉิงซานจัดการมารสองร้อยล้านตน รวมถึงตอนจัดการบัญญัติราชามารด้วย

ตอนนี้วิสัยทัศน์ของลอร่าไม่สูงมากนัก

“เจ้าแน่ใจหรือว่าอยากสู้กับข้า”

“อืม ข้าคิดถึงความรู้สึกนั้นมาก ข้าคิดว่าถ้าอยากสู้จนนาทีสุดท้ายโดยไม่เสียใจภายหลังก็ต้องอยู่กับเจ้านี่แหละ”

“เอาเถอะ องค์หญิง เป็นเกียรติกับข้านัก”

ลอร่าได้ยินคำพูดเหล่านี้ก่อนกระโดดด้วยความยินดีทันที

นางสังเกตเห็นท่าทีของเขาทันทีก่อนไอเล็กน้อยแล้วเอียงคอพูดว่า

“หึ นานเลยนะกว่าข้าจะเจอเจ้า ถึงข้าจะมาเป็นราชินีเพราะเหตุนี้ แต่ข้าก็ฉลาดพอตัว”

“เรื่องด่วนสินะ”

“อา ใช่ มันคือข้อพิสูจน์ว่าต้องการคนมีพรสวรรค์มากน่ะ!”

กู่ฉิงซานและหลินมองหน้ากัน

ทั้งสองยิ้มออกมา

มีอารมณ์ตามธรรมชาติอยู่ในตัวลอร่า สามารถทำให้ผู้คนที่อยู่ใกล้ ๆ รู้สึกสงบจิตสงบใจไปด้วย

นางไม่โอ้อวดอย่างเป็นธรรมชาติ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนขี้เล่น แต่ก็ให้ความสนใจกับท่วงท่ามารยาทจนทำให้ผู้คนอยากเข้าใกล้นางโดยไม่รู้ตัว

“เอาล่ะ พวกเรามีสิ่งหนึ่งที่ต้องทำตอนนี้” กู่ฉิงซานกล่าว

“อะไรหรือ” ลอร่าถาม

กู่ฉิงซานหยิบตราท่านเอิร์ลของอาณาจักรหนามออกมา

“โห ข้าสามารถประกาศว่าเจ้าคือท่านเอิร์ลแห่งอาณาจักรหนามได้หรือ” ลอร่าถามอย่างตื่นเต้น

“ไม่ใช่ข้า”

“หืม?”

“เจ้าต้องประกาศให้โลกเก้าร้อยล้านชั้นทราบว่าเย่เฟยหลีกลายเป็นท่านเอิร์ลแห่งอาณาจักรหนาม”

“เย่เฟยหลีหรือ”

“ใช่ นี่คือสัญญาณลับที่จะทำให้คู่หูคนสำคัญของข้าออกมา”

“เข้าใจแล้ว”

………………………………………