กรรมกรผู้หญิง

" จางอูริน ! " ฮงซอกดูเอ็ดใส่หล่อนในขณะที่ ๆ เขากำลังเห็นหล่อนออกมาช่วยคนของสำนักหมอหลวงถือของ

จองซูวอนก็เหมือนจะชะงักทันที่ที่เห็นหน้าของผู้หญิงแปลกหน้าที่เข้ามาอยู่ในบ้านของของเขา

" เจ้า ! จางอูริน ใช่ไหม " จองซูวอนตัดสินใจเดินถือตระกร้าของใบใหญ่เข้าหาหล่อน และก็เลยยื่นตระกร้าใบนั้นให้ไป

และฮงซอกดูก็ได้แต่มองตามติดๆ

" ก็อย่างที่ข้าเคยบอกเจ้าไว้ว่า "

" นางเป็นบุตรสาวของคนงานแถวชายแดน " และเขาก็แกล้งทำเป็นยิ้มกับจองซูวอน และยังหันกลับไปพยักหน้าให้หล่อนมาช่วยถือตระกร้า

จางอูรินแม้จะได้ยินคำแนะนำตนให้กับหมอหญิงแล้ว เพราะฉะนั้นหล่อนจึงต้องพยายามยืนก้มหน้าก้มตาอย่างเจียมเนื้อถ่อมตนตามคำพูดของฮงซอกดู และยังต้องคอยทำตามที่ฮงซอกดูออกคำสั่ง

และจองซูวอนยังสังเกตจางอูรินที่กำลังถือตระกร้าและจะกลับเข้าไปยังบ้านพักของฮงซอกดู

และในระหว่างที่จางอูรินกำลังเดินหันหลังกลับเข้าไปภายในบ้าน แต่หล่อนก็พอที่จะได้ยินคำพูดจาทักทายกันที่แสนจะไพเราะเสียจริงระหว่างฮงซอกดูและหมอหญิงท่านนั้น

จางอูรินกำลังช่วยฮงซอกดูผลัดเปลี่ยนผ้าผ่อนใส่ชุดข้าราชการราชสำนักสีแดงเข้มภายในห้องนอนส่วนตัวเพียงลำพังสองต่อสอง แต่ว่าหล่อนก็พอจะสังเกตสีหน้าคร่าตาที่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่ของเขา และหล่อนในขณะก้มลงไปสวมถุงเท้าให้ฮงซอกดู

" หมอหญิงจอง! ถ้าหากไม่จำเป็นเจ้าอย่าได้พูดหรือคุยอะไรกับนางทั้งนั้น " ฮงซอกดูออกคำสั่ง

หล่อนหยุดชะงักไปชั่วครู่ และหันไปสวมถุงเท้าให้ต่อจนเสร็จเรียบร้อย

"เหตุใด " แต่หล่อนเองก็ตั้งใจอยู่แล้วที่จะคิดหาคำตอบให้ถูกใจฮงซอกดูอยู่เหมือนๆ กัน

" ข้าต้องเจอท่านหมอหญิงตามลำพังด้วยเล่า เจ้าค่ะ " หล่อนเงยหน้าชำเลืองสบตาฮงซอกดูชั่วครู่และก้มหน้าก้มตาตอบคำถามต่อ

"หรือเป็นเพราะว่า ท่านกำลังเป็นกังวลเหตุใดกันแน่ เกี่ยวกับตัวของข้าหรืออย่างไรกัน " และหล่อนยังแสร้งยิ้มออกมาเล็กน้อนด้วย

ฮงซอกดูที่แม้ไม่ตั้งใจมองสีหน้าคร่าตาของจางอูรินตรงๆ แต่ว่าก็พอจะสังเกตรอยบุ๋มของแก้มหล่อนเข้า

" ข้าไม่เคยคิดสิ่งใดเกินเลยกับเจ้า "

" จงจำใส่ใจเอาไว้ อยู่ที่นี้ !! " ฮงซอกดูเริ่มขยับหาจางอูรินอย่างไม่รู้ตัวว่า เขาเข้าใกล้นางจนเกินพอดี และหล่อนที่ค่อยๆ ขยับถอยห่าง

แต่สายตาของฮงซอกดูที่พยายามจะจงเกลียดจงชัง

" จงจำเอาไว้ว่า เจ้าเป็นเพียงสาวใช้ "

" ได้เจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพฮงซอกดู !! " หล่อนรีบพูดสวนเพียงเพราะไม่อยากจะติดกับดักใจตนที่ๆ ในเวลานี้ต้องประคองกายหักห้ามใจให้ถอยห่างจากฮงซอกดู

" ท่านแม่ทัพ และท่านหมอหญิงจอง เป็นบุคคลที่เหมาะสมกันยิ่งนัก เหตุใด" และคราวนี้หล่อนก็ค่อยๆ ฝืนเงยหน้าขึ้นมาและสบตาของฮงซอกดู แต่ทว่าก็ด้วยสายตาที่แสนจะเย็นชากว่าฮงซอกดูเข้าแล้ว

" คนอย่างข้า ก็เป็นเพียงสาวใช้ที่มีบิดาเป็นกรรมกรคนหนึ่ง ไม่ใช่หรือเจ้าค่ะ "

" กรรมกรหญิง ! "

" เท่านั้นแหละเจ้าคะ ! " หล่อนฝืนแววตาที่แสนเย็นชาและว่างเปล่าให้ฮงซอกดูได้เห็น เพราะอยากให้เขาสบายใจว่าจะไม่มีการล้ำเส้นใดๆ

" ดี ! ' ฮงซอกดูได้แต่กัดฟันพูดกับจางอูริน และรีบเดินหนีไปในทันที

หล่อนที่ยังคงยืนนิ่งและก้มหน้า แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องคอยพยายามฝืนกลั้นจริงๆ ก็คือหยดน้ำตา และหล่อนก็ทำได้ดีและยังคงก้มหน้าก้มตาเก็บผ้าผ่อนของฮงซอกดูนำกลับไปทำความสะอาด

สาวใช้ในวัยชรากำลังเตรียมน้ำในถังไม้วงกลมขนาดใหญ่ และยังมีสาวใช้วัยไม่เกิน 13 ขวบ มาช่วยวัดอุณหภูมิในน้ำไม่ให้อุ่นหรือร้อนเกินไป ฮงซอกดูที่พอก้าวเท้าเข้ามาในห้องอาบน้ำและเห็นสาวใช้ทั้งสองคนกำลังจัดแจงห้องอาบน้ำชำระร่างกายให้เป็นอย่างดี มิหนำซ้ำเหลียวหันไปทางไหนก็ได้เห็นดอกบ๋วยให้ชื่นใจซะจนกลบกินยาบำรุงที่สาวใช้ตัวน้อยๆ กำลังช่วยเทยาลงไปในอ่างไม้ และกลบกลิ่นด้วยกลีบกุหลาบที่ช่วยกันโปรยลงในถังไม้

" เก่งๆ จริงๆ นะเจ้า ตัวแค่นี้รู้จักเอาอกเอาใจข้าด้วยดอกไม้พวกนี้ " ฮงซอกดูพูดกับสาวใช้ตัวน้อยที่เป็นหลานสาวของสาวใช้วัยชรา แต่บรรดาสาวใช้ทั้งสองต่างมองหน้ากันและหันเลิ่กลัก

" มีอะไร ! " เพราะฉะนั้นเขาถึงได้รู้สึกถึงความผิดปกติของสาวใช้

" แม่นางจางอูริน เป็นคนจัดเตรียมไว้ "

"พวกเราแค่มารอท่านแม่ทัพ เท่านั้นแหละเจ้าค่ะ " สาวใช้ชราตอบคำถามเจ้านายอย่างนอบน้อม

ฮงซอกดูแม้ได้ยินคำตอบจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ฝืนยิ้มให้สาวใช้และบอกกับพวกนางว่า คืนนี้ตนจะอาบน้ำและแช่สมุนไพรตามลำพัง ครั้นพอคล้อยหลังบรรดาสาวใช้ ฮงซอกดูก็รีบเดินพุ่งเข้าไปหาแจกันที่มีแต่ดอกบ๋วยบานสะพรั่ง แต่พอเขาจะเอื้อมมือไปเด็ดพวกมันทิ้ง

ฮงซอกดูที่ยอมลดลาวาศอกและลดน้ำมือของตัวเองลง และหันหลังให้กับแจกันไม้ไผ้ใบใหญ่ด้วยเช่นกันทันที และเขาก็หันหลังปลดเสื้อผ้าเดินลงในถังไม้ที่โรยด้วยกรีบกุหลาบสีแดงและชมพู แต่แทนที่ตนจะคิดถึงใบหน้าของหมอจองที่สูงสง แต่แวบแรกที่หลับตากลับได้กลิ่นกายของจางอูริน

ฮงซอกดูถึงกับต้องค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ และชำเลืองมองบริเวณหลังประตูห้องชำระล้าง

และหล่อนก็จึงค่อยๆ ขยับถอยห่างออกจากบานประตูห้องชำระร่างกายของฮงซอกดูช้าๆ และแม้ใบหน้าของหล่อนจะปราศจากรอยยิ้มใดๆ และแววตาที่เรียบเฉยที่ก็ไม่ได้พอใจตัวเองมากเท่าที่ควร

" เจ้าเป็นเพียงกรรมกรหญิงของฮงซอกดูเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว " ถ้อยคำแผ่วๆ ของจางอูรินที่แม้จะใช้ย้ำเตือนสติ แต่ว่าหล่อนก็รู้อยู่แก่ใจตัวเองดีว่า พวกมันยังเป็นคำพูดที่แผ่วเบาเหลือเกินจริงๆ นั่นแหละ..