chapter 22

sa liwanang ng buwan na nagbibigay liwanang sa madilim na lugar kung saan magkikita sila brenda at joanna bago sumapit ang ikalabing dalawa ng gabi ay agad na pumunta si joanna.

" ang dali mo namang palang sumuko.. ang akala ko ba ay kakayanin mo.. bakit ngayon ay tila naduduwag kana..baka nakakalimutan mo.. dalawang kahilingan mo na ang naibibigay ko" wika ni brenda bago sakalin si joanna. " ang una ay ang di kayo pahirapan ni aura dito sa bilanguan at ang pangalawa ay gumawa ako ng paraan makamakausap mo ang magulang ni aura..at para magkita sila" alam mo nagtataka lang ako gaano ba kahalaga sayo ang aura na iyon" wika ng brenda bago bitawan sa leeg si joanna. " hindi na iyon mahalaga. sa puntong iyong ay laking gulat ni joanna ng naglabas ng patalim si brenda. " wala akong pakialam sa mga sasabihin mo..ang usapan ay usapan binigay ko ang gusto mo.. kaya ibibigay mo rin ang gusto ko" galit na wika ni brenda. " ibibigay ko ang gusto mo.. makukuha mo ako ng buong buo..kung ibibigay mo ang huling kahilingan ko" wika ni joanna bago ibaba ni brenda ang kanyang patalin. "tulungan mo kong makatas dito" wika ni joanna. " alam mo ba kung ano ang sinasabi mo... maari kang mapahamak sa pinaplano mo baka pati ako mapahamak pa sa gusto mo" wika ni brenda. sa puntong iyon ay dahan dahan hinubad ni joanna ang lahat ng kanyang suot " ngayon mo sabihin saakin na hindi mo kayang gawin ang huling kahilingan ko" mula nga doon ay nasaksihan ni brenda ang kabuuhan ni joanna.. kasabay noon ay pumikit ang mga mata ni joanna habang dahan dahan nyang nararamdaman ang mga dilang uhaw ni brenda...na naglalakbay sa kolateral nyang katawan. doon ay naramdaman nya ang mga haplos ng pagnanasa na di nya kahit kailan naisip na kanya palang mararanasan..mga halik,laway..dura at pawis.. lahat ng iyong ay kayang inilatag at sa patalim kumapit.

mula sa usok ng sigarilyo na ibinuga ng hiningang pagod ay agad na nag bihis si joanna. " hindi man kita kayang mahalin ng puro..marahil ay mapapatawad naman ako ng mga propeta sa nagawa ko..alam mo ba kung ano ang kayang gawin ng pag mamahal.. lahat.. kahit pa nag nyenyebeng libingan ng tao ay kayang gawin ng isang tao sa ngalan ng pagmamahal.. mauuna na ako...sana planuhin mong mabuti ang aking pagtakas bago dumating ang araw ng mga puso" wika ni joanna bago tuluyang iwan si brenda.

sa pag uwe joanna ay naaninag nya ang isang anino mula sa isang poste." aasa ako sa pangako mo.. aasa ako sa sinabi mo na ititigil mo na ang lahat ng ito" wika ni aura. "sabi ko na nga ba at ikaw iyan..magagawa mo bang magalit saakin kung sasabihin ko sayo na hindi ko na matutupad ang lahat ng ipinangako ko sayo" wika ni joanna. " hindi mo iyon gagawin tulad ng ipinangako mo" wika ni aura. " mauuna na ko" wika ni joanna bago tuluyang iwan si aura.

sa bilis ng panahong na tila sasakyan na gumugulong sa riles...naging mapag-isip ang mga nalalabing araw..natakot, nangamba at naging balisa ang dating isip na di nag aalala.

ang dating tahimik na gabi ang gumigising para sa plano ng iba.. at ang dating mahinahong umaga ay lumalakas bumibilis na parang isang itak na sariwa sa hasa na di magpapapigil na makahiwa.

ilan lamang iya sa mga nabuo sa kaisipan ni joanna ng nagdaan mga araw. alam nyang walang kasiguraduhan ang kanyang gagawin..alam nyan maaari sya mapahamak ano mang oras.. ngunit tulad ng isang patayaan na may malaking mapapanaluhan.. hindi ka mananalo kung hindi mo susubukang tumaya..

kung manalo ay mapalad kung matalo ay maging patas.. batid ni joanna na maaring masayang lamang ang lahat at maaring doon na magtapos ang kanyang buhay.. ngunit tulad ng mga inakay sa mataas na pugad kailangan nyang tumalon para matutung lumipad.