Chapter 41 - A Star Who Come Back

Third Person 🍂POVs🍂

Ilang taong nakalipas pero may isang bagay silang si pa nila nalalaman, isang bituin na lagi silang binabantayan, isang bituin na palaging nakatingin, isang bituin na matagal ng nawala, isang bituin na magbabalik sa buhay nila.

Sa di ka layuan, may isang taong nakabantay at nakamasid sa kanila, hinahanggaan at tinutulungan niya ng patago, masaya siyang nagbago ang takbo ng buhay nila, at masaya siyang nagtagumpay sila at naging mayaman sila dahil sa pinaghirapan nilang kunin iyun.

Isang bituing palaging nasa tabi nila, pero di nila napapansin, isang bituing, palagi silang sinusundan at ina-alam kung maayus lang ba ang buhay nila, kumbaga parang isang angel na binabantayan sila.

" Soon, makikita niyu na ako." Seon

Yes, tama ang nabasa niyu, walang ibang bituin, kundi ang bituin na palagi na nilang inaasam asam na makasama at hinihintay, isang bituing hinihiling nila na sana buhay pa siya, at hindi nagkakamali, buhay siya.

'ANG PAG BABALIK NG ISANG BITUING MATAGAL NG NAWALA AT NAGLAHO, AY MULING MAGPAPAKITA. '

Seon Sun-hee 🍂POVs🍂

Huminto muna ako sa isang restaurant na pinag mamay-ari ko, nilagay ko nalang muna sa parking lot ang motor ko, galing ako sa bahay ko, kung saan na hindi ko alam na andun pala si Seung, rinig na rinig ko lahat ng sinabi niya.

( Hanggang ngayun ba naman, naniniwala silang patay na ako? )

( Hays, may patay bang nawawala ang bangkay niya at gumagala sa kung saan-saan? Hay nako.)

" Goodevening Miss Sunny-chan." Yushi

Siya naman ang pinaka-trusted kung nagtatrabaho sa restaurant ko, she's a Japanese, malaki ang restaurant na pinatayu ko, lahat ng kagamitan dito ay puro antique na, with matching air-conditioned, at mabango din ang restaurant kung pinatayu, at higit sa lahat, isa din sa pinaka-kilalang restaurant ko sa ibang bansa, sometimes maraming mga mayayamang tao ang pumupunta dito, ang iba nag di-dinner.

Paminsa naman ay pumupunta din dito yung mga VIP people at ipapa reserve nila ang restaurant, so bali parang nagiging may occasion ang restaurant ko, dahil sa masyadong malaki nga siya, may na he-held din ditong event.

" Goodevening Yushi, ba't di kapa umuuwi? " sabi ko

" Di ba sabi niyu po, na hindi ako aalis hangga't di kayu dadating? " Yushi

" At... Sinununod mo naman? Hayy nako Yushi, oh ito fifty thousand dollars yan, make sure to buy things that are important, okay?  " sabi ko

" Po? E ang laki po naman nito." Yushi

" Ayaw mo? Edi babawiin ko. " sabi ko

" Uh, binigay muna sakin, wala ng bawi-an, hehehe. " Yushi

Napatawa naman kaagad ako sa kanya, kahit kailan talaga napaka energetic niyang tao at palatawa.

" Ano po yung kakainin niyu Miss Sunny-chan?  " Yushi

" Di ako kakain ngayun may pupuntahan ako, I think it's already time, that I should go back. " sabi ko

Umupo naman kaagad siya sa isang table na bakante na sa harapan ko, at hinawakan niya yung kamay ko na nasa table.

" Miss Sunny-chan, sigurado na po ba kayu sa desisyon niyu na magpapakita kayu sa kanila?  " Yushi

Ngumiti ako sa kanya at tinanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ko, at tinignan ko siya sa mga mata niyang mala brownish.

" It's time to let them know that I'm still alive, and beside, hindi lang naman ako mag-isang pupunta dun e. " sabi ko

" Isasama niyu po ako? Ay sige po wait, magbibihis lang ako. *smile*" Yushi

Dali-dali naman kaagad siyang umalis sa harap ko at nagbihis, at napabuntong hininga naman kaagad ako, it's been years already, and it's time para makita nila ako ulit, Yushi saves me that day, siya ang nag-alaga sakin at nagdala sa hospital, that's why I trusted her the most and she's very loyal to me.

" Miss Sunny-chan, tapos na ako, tara na po? Excited na akong ma-meet silang lahat for the first time and today is also new year day, meron pa tayung 50 minutes para makapunta dun. *smile*" Yushi

Tumayu naman kaagad ako at inayus yung damit ko, aalis na sana kami ng pinigilan niya ako, kaya naman ay nagtaka naman ako sa kanya at tinignan ko siya.

" Yan lang ba susu-utin mo papunta dun Miss Sunny-chan?  " Yushi

" Oo, bakit may problema ba? " sabi ko

Bigla naman niya kaagad ako kinaladkad papunta sa may banyo ng restaurant ko, at nang nasa loob na kami ay binuksan niya yung shoulder bag niya na at binigyan niya ako ng damit.

" Ito su-utin mo, maganda yan, pinaghandaan ko talaga yan, promise bagay yan sayu." Yushi

Kaya naman ay pumasok na ako at nagbihis at pagkatapos naman ay lumabas na ako at tumingin naman kaagad siya sakin na naka-ngiti.

" Perfect, para kang angel na kakahulog lang sa langit, bagay sayu, your shining like a star. *smile*" Yushi

Napangiti naman kaagad ako, nilagyan niya rin ako ng light makeup at pagkatapos ay umalis na kami, pero bago kami lumabas sa restaurant ko ay ni-lock kuna ang buong restaurant, we'll my restaurant does not confirn KEYS, it needs my print hand and eye scan, kaya mas nauuna akong pumasok sa restaurant ko bago ang mga ka-trabaho ko, there are also hiddin cameras everywhere, at kapag isasara kuna maraming mga trapdoors kaya walang magnanakaw ang makakapasok dun.

Nagmamaneho na ako ngagun kasama si Yushi, hindi siya mapakali sa kinauupuan niya, ang dal-dal niya talaga, minsan nga iniisip ko nalang na sana may scotch tape ako para naman isira ko yang bibig niya, putak kasi ng putak, hindi nauubusan ng hininga.

" Okay, andito na tayu, bumaba kana." sabi ko

Bumaba naman kaagad si Yushi and as usual, yung guard na kilala na ako ay andun parin sa mansion nila Zandel, kaya naman ay napangiti naman kaagad ako, naglakad na ako papunta dun at kumatok na ako sa gate.

" Teyka lang. "

Nang mabuksan niya na ang gate ay nakatalikod pa ako, si Yushi ang nakaharap niya.

" Ano kailangan niyu ma'am? "

" Andito kami para bibisatahin ang nakatira dito." Yushi.

" Nako ma'am, bawal po kayung makapasok dito, unless ku—."

May isang bagay parin sakin na hindi nagbabago, ayoko ng pinapahintay ng matagal, dapat ako ang hinihintay.

" So, hindi ba akong pwedeng pumasok?  " sabi ko

Nakita ko naman kaagad yung pagkagulat at paglaki ng mga mata niya ng makita niya ako, di siya makagalaw sa kinatatayuan niya.

"Mu-multo... Isa kang multo! "

" Pati po ikaw manong naniniwalang patay na ako? Oh ito, hawakan niyu ang makinis kung balat." sabi ko

Hinawakan niya naman kaagad yung mukha ko at kinurot niya ang pisnge ko at pagkatapos naman ay ngumiti na ako.

" Ano? Naniniwala kapa bang patay pa ako at multo lang?  " sabi ko

Hindi naman kaagad siya makasagot kaya naman ay pumasok nalang ako, at tinignan siya ulit.

" Wag'ka magsalita ah, pakisara narin ang gate baka may makapasok na magnanakaw." sabi ko

Naglakad naman kaagad ako sa loob ng bahay at ng makita ako ng mga maid sa loob ng bahay, ay binigyan ko na lang sila ng mukhang 'wag ma ingay' at ngini-tian ko sila.