Chapter 14: Cinematic Viewing

[Kaijin Del Mundo]

I answer my phone as I heard it ringing. "CAPTAIN, GET YOUR EFFIN ASS IN HERE. IN THIS FUCKING CINEMA RIGHT NOW!" Sabay patay niya ng tawag. Ano bang meron ngayon? I checked the schedule as I stands up.

'Cinematic Film Viewing, September, 1, 2019'

I'm Fucking Dead....

Mabilis akong pumunta sa Cr at naghilamos na ng mukha tsaka nagmouthwash

FUCK!

Mabilis kong binuksan ang cabinet at nagmadaling pumili nang isusuot pero sa panahon ngayon kung ano nalang ang makapa ng kamay ko ay 'yon nalang ang sinuot ko tsaka ako nagjacket.

Kinuha ko ang bag ko na nakalagay sa ibabaw ng drawer at ipinasok dito ang wallet ko.

I get my keys as I quickly run outside.

"Mr. Kaijin, your breakfast is ready." Napatingin ako kay Miss Nadia bago sumenyas ng kamay kaya tumango siya.

Pagkalabas ko ng mansyon ay inistart ko ang makina ng motor at humarurot papaalis.

-

Mabilis din akong nakapunta sa Laxamana Mall at ipinarada ang motor ko. Nang makapasok ako ay agad akong gumamit ng elevator at pumunta ng second floor.

Pagkabukas nito ay nakita ko ang cinehan sa harapan kaya agad ko itong pinuntahan. Shit, I'm fucking DEAD.

Napahinto ako ng makita ko si Airish. She was checking her phone while standing in front of the cinema. Napangiti ako at dahan-dahang pumunta sa likod niya tsaka ko siya niyakap papatalikod.

Napahawak ako sa sikmura ko kasabay ng pag-angat ko ng tingin sa kanya.

"YOU'RE LATE." Sabay pasok niya sa loob kaya napapailing akong sumabay. Is this how she treat her slave?

Nang makaupo kami sa bandang likuran ay saktong pagsisimula ng palabas.

Pero imbes na manood si Airish ay nararamdaman kong nakatitig siya sa mga estudyante. Hanggang dito ba naman trabaho parin ang iniisip ng babaeng 'to?

"Want some snacks?" I asked her out of a sudden. She looks at me while she gets her bag. It was full of chips and juices. I see... She's fucking ready.

"I see it coming." Sambit niya tsaka kumuha ng malaking Tortillas. Binuksan niya ito kahit kakasimula palang ng palabas.

Ibinigay niya ito sakin sabay balik tingin sa mga estudyante. "Seriously? You're gonna look at them at the whole time?" Pumunta lang siya dito para bantayan ang mga hayop na estudyante dito?

"What if there's a sudden fire?" Napakaganda niyang palusot. Tinakpan ko ang mata niya dahilan para sipain niya ako. "DON'T COVER MY EYES FUCKING JERK."

"NO." Nakangisi kong sambit sabay tingin ko sa screen.

"CAPTAIN."

"Promise me WHEN I REMOVE THIS, YOU'LL WATCH THIS EFFIN MOVIE." Tumango naman siya kaya inalis ko na ang palad ko sa mata niya. Kita ko ang pagsandal niya sa upuan habang tumalumbabang nanonood.

I get her head as I placed it on my shoulder. "You want me to have a stiff neck?" Aalisin niya na sana ang ulo niya ng ilagay ko ulit ito sa balikat ko.

"You're not going anywhere. Just stay." Ramdam ko ang pagbuntong hininga niya at ang pagbawi niya sakin ng Tortillas. Marahan akong napangiti habang nakalagay ang kamay ko sa ulo niya.

"Eat." Binuksan ko ang bibig ko kaya isinubo niya na sakin ang Tortillas. In these past few days, nakikita ko na ang pagbabago sa relasyon namin. We're more close and we're more open to each other. It's been 3 weeks since we met but it feels like it's 1 year already.

Naging magkaibigan narin kami simula ng matapos ang pagpunta namin ng amusement park. She's more expressive than usual at napapadalas narin ang pagngiti at pagtawa niya.

Ang hindi lang maaalis sa kanya ay ang 'HINDI NIYA PAGLIMOT SA RESPONSIBILIDAD.' Dahil sa kanya, nasanay akong maging busy for this past few days. But, it feels like nothing for me as long as she's with me. And in this week, I'm really wondering...

Dahil 499, 250, 000 pa ang kailangan kong maipon. In my first week, nakita ko na nalagyan 'yon ng 250, 000 peso amount. But, in my second week, she doubles the amount, and in this week, She triples the amount of money's she's releasing. But, she said that she'll pay me 250,000 pesos only.

Pinapabilis niya ba ang pagsira ng kontrata? Will she dump me after I finish my contract?

Napatingin ako sa kanya na kumakain habang nanonood ng palabas. I can't really focus on this movie. MY FUCKING SYSTEM IS BUGGING ME.

"Focus on the screen." Napatikhim ako at nahiya. I looked at the screen as I watched.

-

"May mga lugar na pangmatagalan. May mga lugar na dinadaanan lang. Parang Hong Kong. Kaya bawat oras dapat sulitin mo dahil walang nagtatagal dito. Hong Kong is a place where no one stays still." Sambit ng isang babae.

"Pero isang araw, you will meet someone. And for a while, time just stops." Napatingin ulit ako kay Airish. When I met her... I thought it was the biggest mistake of my fucking life. I judged her so easily...

-

"Once a DH (domestic helper), always a DH." Katulad ko, as they say: "Once a Fuckboy, always be a fuckboy."

-

"Pasok dito, labas sa kabila. Mabilis lang ang dalawang taon." At lalong mabilis din ang kontrata...

-

"Papalit palit ng trabaho. Papalit palit ng babae. Makakahanap ka rin ng katapat mo." Ito ang sinabi sakin ni Asylum.

-

"Sayang lang ang love kung aalis ka rin pagkatapos ng kontrata." Bakit kada linya ata ng palabas na ito tumatagos sakin? Bakit parang pagkatapos ng kontrata ko kay Airish pakiramdam ko... Itatapon niya nalang ako?

-

Why does it feels like I'm this Ethan and Joy is Airish? Ang pinagkaiba lang ay ang buhay na mayroon kami. Pero ugali? Parehas na parehas.

"Nagtatrabaho ako, huwag mo akong guluhin." Natawa ako kaya napatingin sakin si Airish.

"Why are you laughing?" I pat her head as I smile. "I see your personality in Joy's body Parehas kayong workaholic." Napailing nalang siya tsaka bumalik sa panonood.

-

Sa kalagitnaan ng movie ay napatigil ako.

"Kung mahal mo ako, bakit hindi ako ang piliin mo, Joy?"

"Kung mahal mo ako, bakit pinapapili mo ako?" Stuck between dreams and future... Naramdaman ko na din ito dati kay Xerxes noong kami pa... Ito rin ang dahilan kung bakit kami naghiwalay.

Flashback:

"Babe?" I look at him as we ride on the Ferris wheel.

"Yes?" I sweetly said while I kissed his hands. "Diba love moko?" Natawa ako. Why is he asking this all of a sudden?

"Of course I do love you." I said while I look at him directly into his eyes. "If you love me, then, sumama ka sakin sa America." Napakunot ang noo ko.

"America?" He nods as he gets my hands.

"Sabi kasi sakin ni Mommy we need to migrate para doon namin ipapatuloy 'yong business na ibibigay nila sakin."

"Hindi ba pwedeng ilipat nalang dito?"

"Bakit ililipat? America is better than Philippines lalo na pag business ang usapan, babe." Nakapout niyang sambit. "Tsaka mataas ang sweldo doon tapos pwede mo pa akong mabili ng mga accessories and gadgets na hindi madaling masira." Is he talking about his WANTS AND LUXURIES again?

"Babe, nandito ang business ni Dad..." Bumitaw siya sa kamay ko. "Babe, look, mas maganda ang future natin kung sa America tayo pupunta. Ayaw mo ba akong kasama?"

"Of course, I wanted to be with you but... My dad..."

"Your dad can understand ok? Sabihin mo magcocollab lang tayo tapos palipat niyo 'yong properties niyo sa America."

"Pero babe, hindi gano'n kadali ang hinihiling mo."

"Wait lang ha, talaga bang may paki ka sa future natin?" Umabot ang tensyon na namamagitan samin.

"I care for our FUTURE." Matigas kong wika.

"Yun naman pala, Bakit hindi moko samahan? Akala ko ba mahal moko?" Hindi ako nakapagsalita.

"You can just leave your Dad, Babe, sumama ka sakin. We will make our future in America, para matupad lahat ng pangarap ko." Is it all about his dreams? Pa'no naman ako?

"Pa'no naman 'yong pangarap ko para satin?" Napatigil siya.

"Xerxes, 3 years na tayong magkarelasyon pero... Do you still care about my decisions?"

"Syempre naman babe."

"But it seems like, you just wanted to accomplish ONLY YOUR DREAMS."

"I WANT TO ACCOMPLISH OUR DREAM KAIJIN. Mas maganda ang pormahan ng America kaysa sa Pilipinas. The quality of products are all good. Pwede tayong bumili ng bahay at lupa doon. We will be successful pagkatapos we can expand my company."

"Pormahan? Saan naman natin gagamitin 'yon? We can live here in a peaceful way, Xerxes."

"Just come with me ok?"

"NO."

"What? WHY?"

"Mahal kita Xerxes, but... We should agree in this. Dito ka nalang."

"Paano naman yung pangarap ko Kaijin? Hindi ko pwedeng baliwalain lahat nang 'yon. It was my dream to be a successful Entrepreneur and then I can buy whatever I want if I want too." Napayuko ako.

"Kung ayaw mong sumama then fine." Napatingin ako sa kanya. "Babe, I—"

"If you can't support me FOR WHAT I WANT... Then I guess... We're not ready for this." Ano bang sinasabi niya?

"What do you mean?" Dahan-dahan ang pagbaba ng Ferris wheel habang dahan-dahan ding nadudurog ang pagkatao ko.

"If you can't accept my dreams... Kung ayaw mong sumama sakin sa America... At kung hindi mo kayang tuparin ang hinihiling ko... Then, I guess... We should cool off... WE NEED A BREAK KAIJIN." My world stops as he said this words to me.

"Babe... Hindi ba nakababaw na dahilan nito—"

"Mababaw? Anong mababaw sa pangarap ko Kaijin? These past few weeks nga hindi mo na maibigay ang pangangailangan na gusto ko. Ngayon, Kung hindi mo parin ako mapagbigyan... Wala na akong magagawa kung hindi makipagbreak sa 'yo."

"No, we can settle this in a good way. Walang MAGBEBREAK."  BUT HE INSIST OF US, BREAKING UP.

Sa pagtatapos ng Ferris Wheel, ay ang saktong pagtatapos nang relasyon na binuo naming dalawa.

-

"May mga lugar na pangmatagalan. May mga lugar na dinadaanan lang. Parang Hong Kong. Katulad ng tao. May mga taong dumadaan lang sa buhay natin. May mga taong ... babaguhin ka pang habambuhay. Ikaw iyan Ethan. Salamat."

Naramdaman ko ang pagbigat ng balikat ko. Nakita kong natutulog na pala si Chief kaya napangiti ako. Inayos ko ang buhok niya tsaka ko hinalikan ang noo niya kasabay nito ang pagbukas ng ilaw at ang pagtatapos ng palabas.

She opens her eyes as she looks at me. "I'm sorry," She looks like a stray cat.

"You can use me as a pillow anytime you want," as long as you'll stay by my side... That's what it matters...

"Nag-agahan ka na ba?"

"I'm planning to eat with you." She stands up as she lend her hands. Kumabog ang dibdib ko sa hindi ko malamang dahilan.

I take her hands as I stands up before I kissed it. Naramdaman ko naman ang pag-iwas niya. "JERK, WHAT DO YOU THINK YOU'RE DOING?!" Natawa naman ako habang nakikita ang ekspresyon ng mukha niyang namumula.

"Kissing the hands of the girl that I—"

"Rule No. 5: Don't fall for me." Sumakit ang dibdib ko ng maalala ko ang rule na 'yon.

"That you?" I look at her as I smiles bitterly.

"That I respected." That I'm starting to like...

"Am I mishearing words again?" Napaayos ako ng buhok. "You deserve to be respected."

"Wow, what a word coming from a fuckboy." Sumeryoso naman ako ng makababa na ang mga estudyante. "Kaijin?" I look at her as I bit my lower lip.

"If I finish this fucking contract... Will you still STAY by my side until then?" Her eyes quickly widened for a second but then, she smiles and looks at me with a happy look.

"Ikaw ang pahinga ko. Because of you, I feel safe, so, of course I'll stay." I quickly held her hands as I hug her. "Please, promise me..."

"Let go CAPTAIN."

"No, until you say Promised."

"I PROMISED. OKAY? I can reassure you of that." Kumalas ako tsaka ko hinawakan ang kamay niya.

"I'm hungry." Pagbabago ko tsaka ko siya hinigit papaalis ng cinema.

Sa pag-alis namin ay pumunta kami sa isang Restaurant. Ilang minuto pa at kumain na rin kami. In the middle of our eating session... This is where I start our conversation.

"What is rule number 5 for?" She stops as she looks at me. She drink her juice before she answers.

"Simply because I'm not ready for a relationship."

"What if my contract is finish?"

"Then it's finish but we will stay in being friends."

"Can I refuse to that?"

"What? Why?"

"BECAUSE I WANTED TO FALL FOR YOU."

"AND I WANT TO LOVE YOU."